بررسی فراوانی لنفوم دهانی و ارتباط آن با نوع لنفوم، سن، جنس و محل ضایعه در بیماران مراجعه کننده به بیمارستانامام رضاتبریز طی سال های96-1386

  لنفوما تعدادی از تومورهای بدخیم هستند که سلول های لنفورتیکولر را مبتلا می سازند. ازآنجایی که علائم اولیه لنفوم می تواند ناحیه دهان و حلق را مبتلا سازد، بررسی شیوع انواع لنفومای دهانی از اهمیت ویژه ای برای دندان پزشکان برخوردار است. هدف از این مطالعه تعیین فراوانی لنفوم دهانی و ارتباط آن با سن، جنس، نوع لنفوم و محل درگیری ضایعه در بیماران مراجعه کننده به بیمارستان امام رضا تبریز می باشد.
مواد و در این مطالعه توصیفی- مقطعی گذشته نگر، پرونده های بیماران مراجعه کننده به بیمارستان امام رضا تبریز، از سال 86 تا پایان سال 96 ازلحاظ بروز لنفوم دهانی، موردبررسی قرار گرفتند. سپس متغیرهای سن، جنس بروز لنفوم، نوع لنفوم و محل درگیری ضایعه در فرم مربوطه ثبت و موردبررسی قرار گرفت. داده ها با استفاده از نرم افزار آماری SPSS17 تجزیه وتحلیل شدند. در این مطالعه از 24000 پرونده بیمارستانی، 55 مورد لنفوم دهانی گزارش شد که از این تعداد 52 مورد به لنفوم غیر هوچکین (5/درصد94) و 3 مورد به لنفوم هوچکین (5/5درصد) اختصاص داشت. بیشترین درصد ابتلا به لنفوم دهانی در جنس مذکر بود (3/67درصد) و مردان به نسبت 05/2 به 1 بیش از زنان به انواع لنفوم مبتلا بودند. در این مطالعه میانگین سنی ابتلا در مردان 75/16 ± 53 سال و در زنان 51/18 ± 16/57 سال بود. همچنین شایع ترین ناحیه ابتلا لوزه (3/67درصد) گزارش شد. درگیری سایر نواحی به ترتیب غدد بزاقی (6/14درصد) ، کام (3/7درصد) ، قاعده زبان (6/3درصد) ، مخاط باکالی (6/3درصد) ، سینوس ماگزیلاری (8/1درصد) و استخوان آلوئول فک پایین (8/1درصد) گزارش شدند. شایع ترین لنفومبین پرونده های مراجعین، لنفوم غیر هوچکین نوع Diffuse Large B Cell Lymphoma (DLBCL) بوده و در مردان شایع تر می باشد. با توجه به درگیری لنفوم دهانی در 4/8درصد موارد این بیماری بر اهمیت معاینات دقیق تر دندانپزشکی و دهان تاکید می گردد.