زبان‏ شناسی شناختی اجتماعی: رویکردی نوین به معنا و تنوعات زبانی

در این مقاله پس از معرفی مبانی اصلی رویکردزبان‏شناسی شناختی اجتماعی از طریق منابع دست اول آن، نشان داده می ‏شود. این نگاه نوین، که محصول هم‏گرایی در مطالعات زبان‏شناسی شناختی و زبان‏شناسی اجتماعی است، می تواند چشم اندازی جدید و راهگشا در مطالعهزبان باشد. زبان شناسی شناختی اجتماعی از درون مطالعاتزبان‏شناسان شناختی سر برآورد و در پی تلفیق با دستاوردهای زبان شناسی اجتماعی غنی‏تر شد. دو ویژگی مهم این رویکرد، یکی ماهیت کاربرد- محور آن و دیگری توجه به تنوعات اجتماعی زبان است که، در کنار هم، قلب تپنده و کانون مطالعات این رویکرد محسوب می‏شوند. این مقاله در پی آن است که پس از معرفی این رویکرد نوین، نشان دهد حلقه ارتباطی بین رویکردزبان‏شناسی شناختی و زبان شناسی اجتماعی، همین دو ویژگی بنیادین، یعنی کاربرد- محور بودن آن و تاکید بر تنوعات اجتماعی است. چنین رویکردیباید این واقعیت را نیز قبول کند که تنها راه مطالعهنظام‏مند تنوعاتی که ابعاد اجتماعی مختلف را در برمی‏گیرند، لزوما تجزیه و تحلیل تجربی است. به عبارت دیگر، اتخاذ رویکرد اجتماعی مستلزم روش تجربی است.