بررسی تأثیر الگوی توانمندسازی خانواده محور بر کنترل گلیسمی و پیروی دارویی در بیماران مبتلا به دیابت نوع دو

یکی از بزرگترین چالش هایی که بیماران دیابتی با آن مواجهند یادگیری نحوه کنترل قند خون می باشد. از این رو توانمندسازی بیماران در این زمینه و در نهایت بهبود کیفیت زندگی، به عنوان یکی از شاخص های مهم سلامتی در بیماری دیابت به شمار می رود. لذا این مطالعه با هدف بررسی تاثیر الگوی توانمندسازی خانواده محور بر کنترل گلیسمی و پیروی دارویی در بیماران مبتلا به دیابتی نوع دو انجام شد. این پژوهش یک مطالعه تجربی بود و طی آن 70 بیمار مبتلا به دیابت نوع دو مراجعه کننده به کلینیک دیابت شهرستان زابل بر اساس معیارهای ورود انتخاب و به صورت تصادفی به دو گروه مداخله و کنترل تقسیم شدند. ابتدا دو پرسشنامه شرح حال و پیروی دارویی 8 سوالی (Morisky Medication Adherence) تکمیل و نمونه آزمایش HbA1C گرفته شد. سپس برای گروه مداخله طی 8 جلسه 60 تا 90 دقیقه ای بر طبق الگو آموزش های لازم داده شد. در پایان مجددا پرسشنامه پیروی دارویی تکمیل و نمونه HbA1C اندازه گیری شد. داده های به دست آمده در نرم افزار SPSS نسخه 21 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. بر اساس یافته ها بین میانگین نمره پیروی دارویی دو گروه، قبل از مداخله تفاوت معنی دار آماری وجود نداشت (0/21=p) اما پس از انجام مداخله این تفاوت معنی دار بود (0/0001>p). همچنین نتایج نشان داد بین میانگین HbA1C دو گروه، قبل از مداخله اختلاف معنی دار آماری وجود ندارد (0/32=p) اما پس از انجام مداخله این اختلاف معنی دار بود (0/0001>p). نتایج مطالعه حاکی از اثرات مثبت اجرای الگوی توانمندسازی خانواده محور بر افزایش پیروی دارویی و بهبود کنترل گلیسمی در بیماران بود. لذا می توان از این روش آموزشی در برنامه های آموزش به بیمار استفاده نمود.