بررسی تاثیر استفاده از رزین هیدروفوب به دنبال کاربرد انواع مختلف سیستم های باندینگ عاجی بر نانولیکیج ترمیم های کامپوزیتی

هدف از این مطالعه بررسی تاثیر افزودن رزین هیدروفوب پس از استفاده از دنتین باندینگ های نسل های مختلف بر میزان نانولیکیج بود. 20 دندان مولر سوم انسان انتخاب شد. دندان ها به صورت تصادفی به 4 گروه 5 تایی شامل دنتین باندینگ های نسل چهار، نسل پنج، نسل شش و نسل هفت تقسیم شدند. سپس تاج دندان ها از ناحیه CEJ قطع شد و هر یک از نمونه ها با برشی مزیو دیستالی به دو نیمه تقسیم شد، یک نیمه برای کاربرد دنتین باندینگ بدون افزودن رزین هیدروفوب و نیمه دیگر برای کاربرد همان دنتین باندینگ با افزودن رزین هیدروفوب به کار رفت. پس از آن کامپوزیت به سطح نمونه ها اضافه شد. پس از قرار دادن نمونه ها در نیترات نقره میزان نانولیکیج توسط SEM ارزیابی شد و نتایج با آزمون Repeated Measurement مورد تحلیل آماری قرار گرفتند (05/0=α). در تمام گروه ها افزودن رزین هیدروفوب سبب کاهش میزان نانولیکیج شده بود. این کاهش در مورد دنتین باندینگ های توتال- اچ بیش از دنتین باندینگ های سلف- اچ بود (05/0P>). در بیشتر نواحی مورد مطالعه نانولیکیج مشاهده شده در ادهزیوهای توتال- اچ بیش از سلف- اچ ها بود. در کل نواحی مورد مطالعهClearfil S3 bond که یک ادهزیو سلف- اچ دو مرحله ای است پس از افزودن رزین هیدروفوب کمترین نانولیکیج را نشان داد. در تمام گروه ها افزودن رزین هیدروفوب سبب کاهش نانولیکیج در ضخامت لایه هایبرید شد که این کاهش در گروه های توتال- اچ بارز بود.