میزان آگاهی و نگرش دندانپزشکان عمومی از اولین ملاقات دندانپرشکی کودکان

پوسیدگی دندانی همچنان یکی از شایع ترین بیماری های مزمن دوران کودکی می باشد. با توجه به نقش دندانپزشکان عمومی و اهمیت اولین معاینه در پیشگیری، این مطالعه با هدف بررسی میزان آگاهی و نگرش دندانپزشکان عمومی از زمان و نحوه معاینه کودکان در اولین ملاقات دندانپزشکی صورت گرفت. 140 نفر از دندانپزشکان عمومی از طریق سرشماری در این مطالعه مقطعی شرکت کردند. جهت ارزیابی سطح آگاهی از پرسشنامه شامل سوالات دموگرافیک و 14 سوال مربوط به دامنه سنی بیماران اطفال پذیرش شده، علت عدم تمایل احتمالی از پذیرش آن ها، نحوه اولین ملاقات کودک با دندانپزشک و توصیه های لازم به والدین، استفاده گردید. جهت تحلیل داده ها از آزمون های آزمون من ویتنی، کروسکال والیس و ضریب همبستگی پیرسون استفاده گردید. بر اساس نتایج به دست آمده میزان آگاهی دندانپزشکان در دو جنس مساوی بود (067/0=P). بین محل کار (68/0=P)، سن (77/0=P) و سابقه کار (84/0=P)، با میزان آگاهی رابطه معنی داری وجود نداشت. میزان علاقه دندانپزشکان در زمینه دریافت آموزش های لازم، جهت معاینه و درمان کودکان0-2 ساله، متوسط اعلام شد. در ارتباط با دامنه سنی بیماران پذیرش شده، 17/51% از دندانپزشکان، بیماران اطفال 8-12 ساله را در محل کار خود می پذیرفتند. 5/34% بد رفتاری کودک حین درمان را، دلیل اصلی عدم تمایل به پذیرش بیمار اطفال دانستند. 9/46%، افزایش آگاهی والدین در پیشگیری از پوسیدگی دندان های شیری را موثرترین نتیجه ملاقات کودک با دندانپزشک در سنین پایین دانستند. نتایج مطالعه حاضر بیانگر آن است که دندانپزشکان عمومی، دارای آگاهی نسبتا خوبی از زمان و نحوه معاینه کودکان در اولین ملاقات دندانپزشکی بودند. اما با توجه به تمایل اندک دندانپزشکان برای درمان کودکان به نظر می رسد، رسیدن به سطح مطلوبی از آگاهی و انگیزه در این زمینه، نیازمند آموزش های بیشتر در قالب کارگاه و سمینار می باشد.