میزان آلودگی، کمیت و تنوع گونه ای باکتری های اسپوردار هوازی در ادویه ها و گیاهان معطر عرضه شده در تبریز

این تحقیق با هدف بررسی میزان آلودگی، کمیت و تنوع گونه ای باکتری های اسپوردار هوازی در ادویه ها و سبزی ها معطر عرضه شده در تبریز انجام گرفت. برای تهیه نمونه های ادویه و گیاهان معطر به عطاری ها و مراکز فروش در نواحی مختلف شهر تبریز مراجعه و به صورت تصادفی تعداد 5 نمونه از 25 ادویه مختلف (در مجموع 125 نمونه)، جمع آوری گردید. نمونه ها با استفاده از روش استاندارد پلیت کانت و آزمون های بیوشیمیایی متداول شمارش و تشخیص تفریقی داده شدند. طبق نتایج، پایین ترین و بالاترین تعداد باکتری های اسپوردار مزوفیل به ترتیب در گشنیز (میانگین log cfu/g 4/15±0/56) و زردچوبه (میانگین log cfu/g 7/02±0/60) مشاهده شد. از نظر باکتری های اسپوردار ترموفیل، شوید (میانگین log cfu/g 4/73±0/86) و فلفل سیاه (میانگین log cfu/g 7/20±0/81) به ترتیب کم ترین و بیشترین بار میکروبی را داشتند. بیشترین درصد فراوانی گونه های مزوفیل مربوط به باسیلوس کواگولانس (9/13) بود؛ در حالی که بیشترین گونه های ترموفیل شامل باسیلوس ماسرانس (99/16 درصد)، پانتوتنتیکوس (53/15 درصد) و سرئوس (07/14 درصد) بودند. در بین ادویه های مورد بررسی، بیش ترین تنوع گونه ای باسیلوس های مزوفیل و ترموفیل به ترتیب در گلپر (11 گونه) و سماق (10 گونه) یافت شد. یافته های مطالعه نشان داد اکثر ادویه های عرضه شده در تبریز دارای بار میکروبی بالایی از نظر باکتری های اسپوردار هوازی ترموفیل و مزوفیل بودند و از این نظر می توانند منبع آلودگی در غذایی باشند که در ترکیب آن ها مورد استفاده قرار می گیرند.