مطالعه پوسچرهای کاری پرستاران و تکنسین های آزمایشگاه با روش ارزیابی سریع تمام بدن (REBA) تعدیل شده در یک بیمارستان در شهر تبریز

شرایط کار پرستاران و تکنسین های آزمایشگاه می تواند منجر به ایجاد اختلالات اسکلتی- عضلانی گردد. هدف پژوهش حاضر مطالعه وضعیت های کاری پرستاران دو بخش داخلی و جراحی زنان و تکنسین های آزمایشگاه در یک بیمارستان بود. این مطالعه از نوع توصیفی به روش مقطعی بود که در سال 1395 در یکی از بیمارستان های شهر تبریز انجام گرفت. در این مطالعه 32 پرستار و 20 تکنسین آزمایشگاه شرکت کردند. از پرسشنامه نوردیک و روش ارزیابی سریع تمام بدن (REBA) با الگوریتم جدید امتیازدهی برای ارزیابی استفاده شد. برای هر شغل امتیازهای نیمه فوقانی، چهارگانه فوقانی، نیمه تحتانی و درصد زمان کار سپری شده با پوسچرهای پراسترس محاسبه گردید. از آزمون های آنالیز واریانس یک طرفه و تی مستقل برای آنالیز آماری استفاده گردید. علایم اسکلتی-عضلانی گردن (63/5%) و کمر (55/8%) بیشترین شیوع را داشت. میانگین امتیازهای نیمه فوقانی، چهارگانه فوقانی و نیمه تحتانی بترتیب 8/16، 11/01، 9/59 بدست آمد. فقط امتیاز نیمه تحتانی در بین 3 گروه شغلی تفاوت معنی داری داشت که مربوط به تفاوت امتیاز پرسنل آزمایشگاه با بخش های پرستاری بود. پرستاران بخش داخلی 11% و تکنسین های آزمایشگاه 8% از زمان کاری شان را به ترتیب با پوسچرهای پراسترس نیمه فوقانی و نیمه تحتانی مشغول بکار بودند . روش REBA با الگوریتم جدید امتیازدهی در محل کار پرستاران و تکنسین های آزمایشگاه براحتی اجرا شد. پرستاران بخش داخلی نسبت به پرستاران بخش جراحی عمومی استرس بیومکانیکی بیشتری را بویژه در نیمه فوقانی تجربه می کنند. به منظور کاهش پوسچرهای کاری پراسترس، اجرای مداخلات ارگونومی برای بهبود پوسچرهای نیمه فوقانی پرستاران و نیمه تحتانی تکنسین های آزمایشگاه پیشنهاد می شود.