جلوه های پیش رو در مهندسی بافت استخوان: مروری کوتاه

علی رغم همه پیشرفت ها در مهندسی بافت استخوان، همچنان اتوگرافت ها، استاندارد طلایی درمان ضایعات بزرگ کرانیوماگزیلوفاسیال Craniomaxillofacial می باشند. توسعه بیومتریال ها، کاربرد فاکتورهای رشدی، و سلول های بنیادی دریچه جدیدی را به روی مطالعات بازسازی استخوان می گشاید، اگرچه انتقال حقیقی نتایج به حوزه بالینی هنوز صورت نگرفته است. در این مقاله تعدادی از رویکردهای مهم و اساسی که محققین برای ارتقای احتمال موفقیت در بازسازی استخوان به کار می گیرند، آورده شده است. سلول های بنیادی چند توان القایی که با تغییر سلول های بالغ سوماتیک یا سلول های بنیادی بالغ غیر چند توان تولید می شوند، از نامزدهای منابع سلولی در این زمینه می باشند. در حوزه ی داربست های هوشمند، مهندسین بافت بر روی تغییراتی مانند افزودن مولکول های زیست- فعال یا نانوذرات فعالیت می کنند. همچنین سیستم ارائه موضعی به عنوان وسیله ای برای حمل و آزادسازی عوامل درمانی شامل داروها، فاکتورهای رشدی مانند فاکتور استخوان ساز یا آنژیوژنیک و سلول ها برای مدت زمان مطلوب معرفی شده اند. علاوه بر آن، روش های کشت سلولی دینامیک (بایورآکتورها) برای تقلید نسبی خصوصیات فیزیولوژیک و مکانیکی بدن استفاده می شوند. رویکرد تازه دیگر بازسازی استخوان با آنتی بادی (AMOR) است که مولکول های درمانی را به صورت موضعی یا سیستمیک وارد می کند تا موجب فعال سازی یا مهار فاکتورهای اندوژن به ویژه پیام های BMP شوند. به طور خلاصه، آزادسازی تدریجی فیزیولوژیک فاکتورهای رشدی به همراه سلول های بنیادی مزانشیمی MSCs کشت یافته در داربست کامپوزیتی، روش های کشت سلول دینامیک و ارتقای بستر دریافت کننده، بر چشم انداز آینده تاثیرگذار می باشند.