تحلیل نقش میانجی مدل بین فردی خودکشی (ادراک سربار بودن، تعلق پذیری خنثی) در رابطه ی بین اهمیت داشتن و خودکشی

رفتار خودکشی مشکل عدیده ای در سراسر جهان است و همزمان، توجه تجربی کمی بدان شده است. نظریه ی بین فردی-روان شناختی مدعی است که تمایل به خودکشی در نتیجه ی حضور دو ریسک فاکتور تعلق پذیری خنثی[1] و ادراک سربار بودن5 است. هدف پژوهش حاضر تحلیل نقش میانجی مدل بین فردی خودکشی (ادراک سربار بودن، تعلق پذیری خنثی) در رابطه ی بین اهمیت داشتن و خودکشی در دانشجویان بود. برای این منظور طی یک پژوهش توصیفی از نوع همبستگی و مدل معادلات ساختاری 333 نفر از دانشجویان دانشگاه محقق اردبیلی به روش نمونه گیری در دسترس انتخابو از نظر نیازهای بین فردی، اهمیت داشتن، و رفتارهای خودکشی مورد ارزیابی قرار گرفتند. نتایج تحلیل همبستگی نشان داد  که اهمیت داشتن به طور مستقیم با متغیر نیازهای بین فردی و همچنین خودکشی رابطه دارد و نیازهای بین فردی نیز رابطه ی مستقیمی با خودکشی دارد. نتایج غیرمستقیم نیز نشان داد که اهمیت داشتن با میانجی گری نیازهای بین فردی با خودکشی رابطه دارد. با توجه به یافته های پژوهش می توان نتیجه گرفت که نظریه ی روان شناسی بین فردی خودکشی جونیر برای پیش بینی خودکشی از برازش مناسب و خوبی برخوردار است و متغیر اهمیت داشتن نیز می تواند در قالب این نظریه به پیش بینی بهتر خودکشی کمک کند و می توان برای پیشگیری از خودکشی از آن کمک گرفت.