معرفی مثنوی المعنویه الخفیه اثر ابراهیم گلشنی بردعی

مثنوی المعنویه الخفیه، اثر ابراهیم گلشنی بردعی است که در سده نهم هجری سروده شده است. این منظومه نظیره ای بر مثنوی مولوی و حدود چهل هزار بیت است. نویسنده در این اثر با استناد به آیات قرآن و حدیث و داستان ها و حکایات دینی و غیردینی، همچنین با زبانی شیوا و روان، مضامین و مفاهیم عرفانی را بیان می کند. شاعر در این منظومه می کوشد اندیشه وحدت وجودی خود را برای مخاطب تبیین کند که البته این اندیشه ها برگرفته از افکار محی الدین ابن العربی است. از این دست نوشته، چندین نسخه در داخل و خارج از ایران موجود است. در این اثر تشبیه و استعاره و دیگر عناصر بیانی و بدیعی، به طور متعادل به کار رفته و از صنایع بلاغی متکلف در آن استفاده نشده است. نگارندگان در این نوشتار می کوشند افزون بر معرفی سراینده، با جستاری هرچند کوتاه در این اثر عرفانی و تحلیل و توصیف آن، ویژگی های ممتاز ادبی و عرفانی آن را بررسی و تبیین کنند. ترکیب اشعار فارسی و عربی، زیبایی درونی و کاربرد افعال و کلمات کهن از ویژگی های ادبی این منظومه است. عشق گرایی و محب پروری، جهاد اکبر و مبارزه با نفس نیز از ویژگی های عرفانی آن به شمار می رود.