مطالعه اثرات اولئوروپین بر بافت غدد پروستات و سمینال وزیکول در موش های صحرایی دیابتی شده با استرپتوزوتوسین

بیماری دیابت موجب سوء عملکرد دستگاه تناسلی، اختلال در اسپرماتوژنز و نیز کاهش تعداد اسپرم، تستوسترون سرم و حجم مایع سمینال می گردد. هدف از انجام مطالعه حاضر، بررسی اثر اولئوروپین بر تغییرات بافتی در غدد پروستات و سمینال وزیکول موش های صحرایی دیابتی شده، بود. بدین منظور، تعداد 30 سر موش صحرایی نر نژاد ویستار در 3 گروه 10تایی درنظر گرفته شد که شامل گروه های کنترل، دیابتی شده و تیمار بودند. گروه تیمار پس از ایجاد دیابت بااسترپتوزوسین، اولئوروپین را با دز 500 میلی گرم بر کیلوگرم به مدت 28 روز از طریق گاواژ دریافت کرد. در پایان دوره، از گروه های مختلف نمونه های بافتی از غدد پروستات و سمینال وزیکول اخذ و پس از تهیه برش و رنگ آمیزی معمول هماتوکسیلین-ائوزین مورد بررسی قرارگرفتند. نتایج بررسی مورفولوژیکی بیانگر افزایش ترشحات، افزایش معنی دار قطر واحدهای ترشحی و کاهش معنی دار بافت همبند بینابینی در غدد پروستات و سمینال وزیکول در گروه تیمار در مقایسه با گروه دیابتی بود (05/0p<). نتایج هیستومورفومتری نیز نشانگر افزایش معنی دار ارتفاع اپیتلیوم و قطر توبول های پروستات و ارتفاع اپیتلیوم سمینال وزیکول در گروه تیمار نسبت به گروه دیابتی بود (05/0p<). هم چنین نسبت وزن غدد مورد مطالعه به وزن بدن در گروه تیمار در مقایسه با گروه دیابتی افزایش معنی داری داشت (05/0p<). این مطالعه نشان داد که تجویز اولئوروپین از تغییر ات بافتی ایجادشده توسط دیابت در غده پروستات و سمینال وزیکول موش صحرایی جلوگیری می کند.