ترویج رفتار و اخلاق زیست محیطی در چارچوب مکاتب فلسفی

امروزه مسائل و مشکلات زیست محیطی یکی از مهمترین نگرانی ها و همچنین دل مشغولی های انسان میباشد و به یکی از چالش برانگیزترین مسائل تبدیل شده است. نظریه پردازان بر این باورند که حل مسائل محیط زیست جدای از امور فنی، نیازمند رویکرد جدیدی شامل رویکردهای جامعه شناختی، اخلاقی، فلسفی و غیره است. این پژوهش با بررسی و تحلیل مکاتب فلسفی به تبیین ترویج رفتار و اخلاق زیست محیطی پرداخته است. برخورداری افراد از اخلاق و رفتار زیست محیطی مناسب، یک تضمین درونی برای رفتار درست با سایر مخلوقات و جلوگیری از صدمه به محیط زیست محسوب می شود. میتوان اظهار داشت تمایل به رفتار زیست محیطی، هنجار اخلاقی، نگرش، آگاهی از عواقب، انتساب مسئولیت و هنجار ذهنی از مولفه های موثر بر رفتار زیست محیطی می باشد. از آن جایی که فلسفه ی ترویج و نیز هدف از اجرای برنامه های ترویجی در واقع ایجاد تغییر در بینش، دانش و اصلاح الگوی رفتاری می باشد میتوان با تغیر نگرش، دانش و آگاهی، بر نوع رفتار محیط زیست تاثیر گذاشت. از بین مکاتب فلسفی میتوان گفت با توجه به این که مکتب پراگماتیسم شفاف، کاربردی و تعاملی است این امکان را میدهد که به طور شفاف اقداماتی را به صورت مشارکتی برای حفظ محیط زیست انجام داده از این رو نیاز است که فعالیت های ترویجی در راستای حفظ محیط زیست سیر تحولی از ایده آل گرایی به سوی واقع گرایی و تجربه عملی داشته باشند.