اثر بخشی روان درمانی یکپارچه نگر بر عزت نفس زنان مبتلا به اسکلرودرمی (اسکلروز سیستمیک)

ماهیت بیماری اسکلرودرمی سیستماتیک بسیار تهدیدکننده و ناتوان کننده است و بهداشت روانی را تحت تاثیر قرار می دهد، از جمله منجر به تخریب عزت نفس در بیمار می شود. هدف از این پژوهش، بررسی تاثیر روان درمانی یکپارچه نگر با جهت گیری چهار عامل مشترک بر افزایش عزت نفس و چهار مولفه آن (عمومی، اجتماعی، خانوادگی و شغلی یا تحصیلی) در زنان مبتلا به اسکلرودمی بود. بدین منظور، پژوهش نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون، پس آزمون با گروه کنترل و پیگیری بعد گذشت 3 ماه از مداخله بود. جامعه آماری، شامل زنان مبتلا به اسکلرودرمی است که در سال 2016 به بیمارستان شریعتی و مرکز رماوتیسم ایران مراجعه داشتند. از این میان، 30 نفر به صورت در دسترس انتخاب و به طور تصادفی در دو گروه 15 نفری آزمایش و کنترل گمارده شدند. ابزار این پژوهش، پرسشنامه عزت نفس کوپراسمیت (1967) بود. نتایج تحلیل واریانس با اندازگیری مکرر نشان داد کهروان درمانی یکپارچه نگر با جهت گیری چهار عامل مشترک، عزت نفس و کلیه مولفه ی آن را در زنان مبتلا به اسکلرودمی را افزایش داده و این اثر بخشی بعد از سه ماه نیز ماندگار بوده است. بنابراین، درمان یکپارچه نگر با جهت گیری چهار عامل مشترک (رابطه درمانی، امید و انتظار درمان، آگاهی افزایی و نظم بخشی رفتار) به عنوان یک مداخله موثر در بیماران مبتلا به اسکلرودرمی تلقی میگردد.