اثربخشی آموزش راهبردهای خودگردان فراشناختی بر مولفه های تعلل ورزی تحصیلی و هیجانات منفی تحصیلی

هدف این پژوهش، تعیین اثربخشی آموزش راهبردهای یادگیری خودگردان فراشناختی بر مولفه های تعلل ورزی تحصیلی و هیجانات تحصیلی منفی دانش آموزان دوره دوم متوسطه بود. طرح این پژوهش نیمه آزمایشی از نوع پیش آزمون و پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری این پژوهش شامل دانش آموزان پسر دوره دوم متوسطه شهر تبریز بود که در سال تحصیلی 97-96 مشغول به تحصیل بودند. نمونه آماری این پژوهش شامل 80 نفر از دانش آموزان دارای تعلل ورزی تحصیلی و هیجانات منفی تحصیلی باال بودند که از طریق مطالعه مقدماتی و سرند کردن و با استفاده از نمونه گیری خوشهای چندمرحلهای انتخاب شدند و با استفاده از روش جایگزینی هدفمند در دو گروه آزمایش و کنترل گمارده شدند. برای جمع آوری اطالعات از مقیاس تعلل ورزی تحصیلی (APQ)و مقیاس هیجانات تحصیلی (AEQ)و برای تحلیل داده ها از تحلیل کوواریانس چندمتغیره (MANCOVA) استفاده شد. نتایج نشان داد که آموزش راهبردهای خودگردان فراشناختی موجب کاهش مولفه های تعلل ورزی تحصیلی و هیجانات منفی تحصیلی میشود. نتایج این پژوهش، اهمیت استفاده از راهبردهای یادگیری خودگردان فراشناختی را به عنوان یکی از منابع اصلی و مداخله گر مهم در فراهم کردن زمینه آموزش موثر و بهبود مولفه های تعلل ورزی تحصیلی و هیجانات تحصیلی برای دانش آموزان آشکار ساخت. این پژوهش دارای تلویحاتی برای معلمان، مربیان و مشاوران مدرسه است که میتوانند از نتایج آن برای بهبود پیشرفت دانش آموزان و کاهش تعلل ورزی و هیجان های منفی دانش آموزان استفاده نمایند.