تاثیر مداخله اجتماع محور بر سطح فعالیت بدنی زنان در یک منطقه حاشیه نشین شهر قم

کم تحرکی به عنوان یکی از چهار علل عمده مرگ در سراسر جهان شناخته شده است. مطالعات مختلف نشان داده اند میزان فعالیت بدنی در زنان، به ویژه در مناطق حاشیه نشین، بالاتر از حد میانگین است و مداخلات اجتماع محور می تواند منجر به بهبود این وضعیت شود. این مطالعه با هدف طراحی، اجرا و ارزشیابی یک مداخله اجتماع محور برای افزایش فعالیت بدنی زنان بزرگسال در یک منطقه حاشیه نشین شهر قم صورت گرفت. این مطالعه شبه تجربی در بین زنان بزرگسال در دو محله حاشیه نشین شهر قم انجام شد. نمونه ها به روش نمونه گیری خوشه ایبه تعداد 297 نفر انتخاب شدند. فعالیت بدنی زنان در قالب برنامه ارتقای سلامت اجتماع محور با استفاده از چارچوب اجتماعی اکولوژیک سنجیده شد. در این مطالعه، بیش از 50% زنان دارای فعالیت بدنی ناکافی بودند. براساس آزمون تی مستقل، بین اختلاف نمره میانگین فعالیت بدنی کل در دو گروه قبل و بعد از مداخله، تفاوت معنی داری وجود داشت؛ به طوری که میانگین این اختلاف در گروه مداخله، Week/min.MET 757/82±214/18و در گروه کنترل،  Week/min.MET 279/17±36/85- به دست آمد. این اختلاف برای میانگین نمره فعالیت بدنی شدید، فاقد ارتباط معنی دار و برای میانگین فعالیت بدنی متوسط و پیاده روی، معنی دار بود.  با توجه به اینکه در این مطالعه، مداخله به صورت اجتماع محور و چندسطحی صورت گرفت؛ لذا به نظر می رسد تاثیر مجموعه عوامل مورد مداخله توانسته منجر به افزایش سطح فعالیت بدنی متوسط در زنان مورد مداخله شود.