بررسی اثر داروی نیلوتاماید (آنتاگونیست گیرنده های آندروژنی) بر یادگیری و حافظه فضایی در دوران بلوغ موش صحرائی نر

نیلوتاماید یک آنتی آندروژن خالص و غیراستروئیدی است که در مراحل پیشرفته (متاستاتیک) سرطان پروستات مصرف می شود و به عنوان یک آنتاگونیست قوی رقابتی و انتخابی برای گیرنده های آندروژنی عمل می کند. مطالعات انجام شده نشان می دهد بین گیرنده های آندروژنی و جنبه های شناختی ارتباط وجود دارد. بنابراین به نظر می رسد نیلوتاماید از طریق اثر بر گیرنده های آندروژنی می تواند بر یادگیری و حافظه موثر باشد. هدف این مطالعه، ارزیابی اثر نیلوتاماید بر موقعیت یابی فضایی در ماز آبی موریس و انعطاف پذیری سیناپسی ناحیه CA1 هیپوکمپ در دوران بلوغ موش صحرایی نر می باشد.  در این مطالعه تجربی، موش های صحرایی نر نژاد ویستار به طور تصادفی به 4 گروه 9 تایی تقسیم شدند. گروه های موردمطالعه شامل گروه دریافت کننده حلال (DMSO ده درصد) و گروه های دریافت کننده مقادیر مختلف نیلوتاماید (5، 10 و 15 میکروگرم با حجم 5/2 میکرولیتر) می باشد. حلال و دارو به مدت 4 روز قبل از آموزش تزریق می شد.  این مطالعه با کدscu.ac.ir /3061300، 24، 97EE/ در کمیته پژوهشی دانشگاه شهید چمران اهواز به ثبت رسیده است. نتایج نشان داد که در گروه تحت تیمار با نیلوتاماید (15 میکروگرم)، در روز اول(05/0p<) و دوم (01/0p<) آموزش، زمان سپری شده و مسافت طی شده تا یافتن سکوی پنهان نسبت به گروه دریافت کننده حلال کاهش معنی دار داشت. در نتایج حاصل از ثبت پتانسیل های میدانی مشخص گردید که نیلوتاماید اثر معنی داری بر شیب fEPSP و دامنه PS ندارد.  نتایج بیان گر این موضوع است که تزریق داخل بطن مغزی نیلوتاماید در دو روز اول باعث بهبود یادگیری فضایی شده، در حالی که با افزایش دوره تیمار (4روز) اثری بر یادگیری دیده نمی شود.