تاثیر نوع هدف گزینی به صورت خودگفتاری بر یادگیری و خودکارآمدی مهارت پرتاب دارت

تمرین بدنی تنها راه کسب و یادگیری یک مهارت جدید نیست بلکه استفاده از استراتژی های شناختی نیز می تواند یادگیری یک مهارت را تسهیل کند. بنابر این، هدف از این پژوهش بررسی تاثیر نوع هدف گزینی به صورت خودگفتاری آموزشی بر یادگیری و خودکارآمدی مهارت پرتاب دارت بود.  30 دانشجوی دختر دانشگاه ارومیه به طور داوطلبانه انتخاب شدند و بر اساس نمره پیش آزمون به 3 گروه تقسیم شدند. مرحله اکتساب 3 روز شامل 150 کوشش به صورت 5 بلوک 10 کوششی در هر روز بود. شرکت کنندگان 48 ساعت پس از آخرین جلسه تمرین در آزمون یادداری شرکت کردند. نتایج تحلیل واریانس عاملی نشان داد که در مرحله اکتساب اثر اصلی گروه و اثر متقابل گروه در عامل (جلسات تمرین) معنا دار نبود اما اثر اصلی جلسات تمرین معنادار بود. در آزمون یادداری نتایج تحلیل واریانس یک راهه نشان داد که بین دوگروه هدف گزینی با گروه کنترل تفاوت معناداری وجود دارد اما تفاوت بین دو گروه هدف گزینی معنادار نیست همچنین نتایج آزمون تحلیل واریانس یک راهه برای خودکارآمدی نشان داد که در آزمون یادداری بین دو گروه هدف گزینی با گروه کنترل تفاوت معناداری وجود دارد اما تفاوت بین دو گروه هدف گزینی معنادار نیست. نتایج نشان می دهد که هدف گزینی به صورت خودگفتاری در افزایش یادگیری و خودکارآمدی موثر است. بنابراین، به مربیان پیشنهاد می شود هنگام آموزش مهارت از هدف گزینی به همراه خودگفتاری آموزشی استفاده کنند.