مقایسه مهارتهای بینایی منتخب ورزشکاران و غیرورزشکاران

هدف از انجام این پژوهش مقایسه مهارتهای بینایی منتخب ورزشکاران و غیر ورزشکاران بود. پژوهش حاضر شامل کلیه ورزشکاران (زن و مرد) در رشته های ورزشی منتخب (تنیس روی میز، بدمینتون، تنیس، فوتسال، هندبال، دارت، رزمی) با دامنه سنی 18 تا 30 سال، عضو تیم های ورزشی استان خراسان رضوی (1392) بود.

پژوهش علی- مقایسه ای بود. متغیرهای بینایی؛ تیزبینی ایستا، ادراک عمق، نقطه نزدیک تقارب، نقطه نزدیک تطابق، حساسیت کنتراست و آگاهی مرکزی– پیرامونی از طریق آزمون های مربوطه در دانشکده پیراپزشکی دانشگاه علوم پزشکی مشهد در آزمایشگاه بینایی سنجی اندازه گیری و انجام شد. برای آزمونفرضیه ها از آزمونtمستقل استفاده شد. تجزیه وتحلیل داده ها با استفاده از نرم افزارهای 19spss وexcel در سطح معنی داری p<0.05)) انجام شد.

نشان داد که؛ بین میانگین مولفه های ادراک عمق، تیزبینی، تقارب، تطابق، حساسیت کنتراست، دید پیرامونی و مرکزی، ورزشکاران با غیر ورزشکاران تفاوت معنی داری وجود دارد به گونه ای که ورزشکاران در تمامی مولفه های بینایی نسبت به غیر ورزشکاران از وضعیت بهتری برخوردار بودند.

با توجه به نتایج مطالعات ذکر شده مبنی بر عملکرد بهتر ورزشکاران نسبت به غیر ورزشکاران می توان نتیجه گرفت عملکرد بهتر گروه ورزشکار به واسطه هم عوامل وراثتی و هم عوامل تمرنیی مرتبط بارشته ورزشی آنها باشد.همچنین اشتغال به تمرین در رشته های ورزشی که اجرای بهتر در آنها نیازمند عملکرد مطلوب در مولفه های بینایی است می تواند منجر به ارتقای عملکرد بینایی افراد شود.