ارزیابی فعالیت ضد سرطانی متوتروکسات کونژوگه شده با دندریمر پلی آمیدو آمین نسل 4 به صورت کوالانسی بر روی رده سلولی سرطانی MCF-7: یک مطالعه تجربی

دندریمر پلی آمیدو آمین ماکرومولکولی با شاخه های زیاد، در مقیاس نانو، و با گروه های آمینی بسیار فعال در سطح خود است، که به آن اجازه اتصال به دارو های ضد سرطانی، ازجمله متوتروکسات را می دهد. هدف از مطالعه حاضر سنتز و بررسی خواص ساختاری کمپلکس دندریمر پلی آمیدو آمین- متوتروکسات و سپس بررسی توانایی سمیت سلولی کمپلکس سنتز شده بر روی رده سلولی سرطانی MCF-7 است. برای انجام این مطالعه تجربی، ابتدا متوتروکسات به واسطه Ethyl-3-(3-dimethylaminopropyl)carbodiimide (EDC) به دندریمر نسل 4 متصل شد و سپس به وسیله طیف سنجی مادون قرمز تبدیل فوریه و dynamic light scattering خواص ساختاری آن تعیین شد. جذب سلولی نانو ذرات به صورت کمی با استفاده از دستگاه فلوسایتومتری انجام گرفت. آزمون methylthiazol tetrazolium (MTT) و رنگ آمیزی 4′,6-Diamidino-2-phenylindole dihydrochloride (DAPI) به ترتیب برای ارزیابی توانایی القاء سمیت سلولی و آپوپتوز سلولی توسط دندریمر - متوتروکسات و متوتروکسات به فرم آزاد بر روی سلول های MCF-7 استفاده شد. یافته های این مطالعه نشان داد، که کمپلکس دندریمر- متوتروکسات اندازه (29/7 ± 30 نانومتر) و بار (37/4 ± 35/5 میلی ولت) مناسب داشت. آنالیز فلوسایتومتری نشان داد که اتصال متوتروکسات به دندریمر پلی آمیدو آمین، میزان جذب سلولی را در مقایسه با دندریمر خالی، 18 درصد افزایش داد. نتایج سمیت سلولی و رنگ آمیزی هسته سلولی نشان داد، که سمیت سلولی و القای آپوپتوز سلول های MCF-7 تیمار شده با دندریمر- متوتروکسات، نسبت به متوتروکسات آزاد کم تر بود. نتایج به دست آمده نشان داد که اگرچه کمپلکس دندیمر- متوتروکسات جذب سلولی بیشتری داشت اما سمیت سلولی و آپوپتوز کم تر از متوتروکسات آزاد بود.