بررسی ارتباط بین نوتروفیلی و نارسایی احتقانی قلب بعداز سکته قلبی حاد

سکته قلبی حاد معمولا با لکوسیتوز و افزایش نوتروفیل همراه است. هنوز به طور قطع مشخص نشده است که آیا این روند می تواند علتی برای آسیب میوکارد باشد یا خیر. به طورکلی، مطالعات اندکی درباره ارتباط بین نوتروفیلی و خطر بروز حوادث قلبی از قبیل نارسایی احتقانی قلب اندکی پس ازوقوع سکته قلبی حاد صورت گرفته است. بدین ترتیب در صورت اثبات وجود ارتباط بین این دو می توان از شمارش نوتروفیل ها در بدو مراجعه افرادی که دچار سکته قلبی شده اند به عنوان یک عامل پیشگویی کننده در ابتلا به نارسایی احتقانی قلب استفاده کرد.
جمعیت مورد مطالعه را افرادی تشکیل می دادند که با تشخیص قطعی سکته قلبی در بخش CCU بستری شده بودند. در بدو مراجعه جهت شمارش تعداد نوتروفیل از کلیه بیماران لام خون محیطی تهیه می شد. ملاک ابتلا به نارسایی احتقانی قلب را نیز علایم بالینی، یافته های اکوکاردیوگرافی (کسر تخلیه ای%40>) و یافته های عکس سینه تشکیل می دادند. همچنین کلیه بیمارانی که دارای عوامل مخدوش کننده جهت ایجاد نوتروفیلی بودند از مطالعه حذف شدند.
مجموعا از 50 بیمار مورد مطالعه 84% را مردان و 16% را زنان تشکیل می دادند. از میان این 50 بیمار 27 نفر (54%) در چهار روز اول دچار نارسایی احتقانی قلب شدند.33 بیمار (66%) در بدو مراجعه نوتروفیلی نسبی داشتند (نوتروفیل<65%) 36 % نیز نوتروفیلی نداشتند. این دو گروه از نظر میانگین درصد نوتروفیل ها با آزمون t با هم مقایسه شدند که با p=0.001 معنادار بود. در مجموع، از بین 54% بیماران که دچار نارسایی احتقانی قلب شده بودند 92% دربدو مراجعه نوتروفیلی نسبی (نوتروفیل %65<) داشتند. نوتروفیلی باعث افزایش 25 برابر در احتمال خطرابتلا به نارسایی زودرس بعد از سکته قلبی می شود.
این مطالعه به خوبی نشان می دهد که وجود نوتروفیلی نسبی در افرادی که از شروع علایم شان بیش از 12 ساعت سپری نشده است با وقوع نارسایی احتقانی قلب در چهار روز اول بعد از سکته قلبی حاد کاملا مرتبط است.