ارزیابی میزان تحقق پذیری مکان یابی کاربری های آموزشی در طرح هادی با بهره گیری از مدل های (GIS)، نمونه موردی، روستای تنگ چنار

طرح هادی روستایی طرحی است که ضمن ساماندهی و اصلاح بافت موجود، میزان و مکان گسترش آتی و نحوه استفاده از زمین برای کاربری های مختلف را بر حسب مورد در قالب مصوبات طرح های ساماندهی فضا و سکونتگاه های روستایی یا طرح های جامع ناحیه ای تعیین می نماید یکی از مهم ترین کاربری ها طرح هادی، کاربری آموزشی می باشد که معمولا با توجه به میزان جمعیت لازم التعلیم روستا و با محاسبه سطح و سرانه به دست می آید و در محدوده مصوب روستا مکان یابی می گردد. امروزه شیوه های مختلفی برای ارزیابی تحقق پذیری کاربری های پیشنهادی در طرح های هادی روستایی با رویکردی علمی و جامع به وجود آمده است تا بتواند با شناخت نقاط ضعف و قوت، مکان یابی های طرح هادی، از نتایج آن در برنامه ریزی آینده مدد گرفته شود تا بر قدرت و کارایی آن ها افزوده گردد. یکی از این شیوه ها، استفاده از مدل های سیستم اطلاعات جغرافیایی (GIS) است که در این تحقیق سعی بر استفاده از آن در ارزیابی میزان تحقق پذیری مکان یابی کاربری های آموزشی در طرح های هادی مجموعه روستایی تنگ چنار می باشد. روش گردآوری اطلاعات در این تحقیق به صورت کتابخانه ای (طرح هادی روستای تنگ چنار) و میدانی (مشاهده، کنترل و تدقیق کاربری آموزشی در محل روستا با نقشه کاربری اراضی طرح هادی) و پردازش توسط مدل های کمی و کیفی توسط نرم افزار GIS می باشد. یافته های تحقیق با استفاده از مدل همسایگی، مدل همجواری، مدل تعیین شعاع عملکردی و مدل تحلیل شبکه و حریم نشان می دهد که تحقق پذیری کاربری آموزشی در طرح هادی مجموعه تنگ چنار کمتر از 10 درصد بوده است که از مهم ترین دلایل آن می توان به مهاجرت ساکنان به شهر مهریز و یزد و کاهش جمعیت محصلین و همچنین کمبود ردیف اعتبارات و بودجه ها عمرانی ساخت مدارس اشاره نمود.