مطالعه آینده نگر دیسترس مادری اواسط و اواخر بارداری و سرانجام بارداری: یک مدل عالی از نقش میانجی دیسترس اختصاصی بارداری

اطلاعات اندکی در مورد اثرات دیسترس عمومی و دیسترس اختصاصی بارداری در اوسط و یا اواخر باردای بطور جداگانه، بر سرانجام نوزادی وجود دارد.

هدف از این مطالعه این بود که بطور آینده نگر از طریق یک مدل علی اثرات دیسترس نیمه بارداری بر دیسترس اواخر بارداری و سرانجام تولد، و همچنین ارتباطات بین دیسترس عمومی و دیسترس اختصاصی بارداری ارزیابی شود.

در یک مطالعه طولی توصیفی، 100 زن باردار با حاملگی کم خطر وارد مطالعه شدند. شرکت کنندگان، سه پرسشنامه را در دو زمان، اوسط بارداری (26-13 هفته) و اواخر بارداری (40-27) تکمیل کردند. دو پرسشنامه دیسترس عمومی بارداری را ارزیابی کرد. این پرسشنامه ها اضطراب صفت اشپیابرگر (STAT)، و افسردگی-اضطراب بیمارستانی (HADS) بود. یک پرسشنامه، دیسترس اختصاصی بارداری را با پرسشنامه دیسترس بارداری (PDQ) ارزیابی کرد.

مسیرهای معنادار مدل برای سرانجام بارداری، شامل قد نوزاد وزن نوزاد، دور سر، 20%، 25%، و 17% از واریانس ها را برای دیسترس اختصاصی اواخر بارداری تبیین کرد که 57% برای دیسترس عمومی اواخر بارداری، 45% برای استرس اختصاصی اواخر بارداری بود. دیسترس اختصاصی اواسط بارداری ارتباط معناداری با دیسترس اختصاصی بارداری داشت. مع الوصف، دیسترس اختصاصی اواسط بارداری بطور مستقیم با سرانجام بارداری ارتباط نداشت. اثر دیسترس اختصاصی اواسط بارداری بر سرانجام بارداری بطور غیرمستقیم به دیسترس مادری اواخر بارداری ارتباط داشت. هر دو نوع دیسترس اختصاصی اواخر بارداری و دیسترس عمومی اواخر بارداری اثر منفی بر هر سه شاخص سرانجام بارداری داشت. اثر منفی دیسترس عمومی اواخر بارداری و دیسترس اختصاصی اواسط بارداری بر سرانجام تولد از طریق اثر میانجی دیسترس اختصاصی اواخر بارداری اعمال شد.

هر دو نوع دیسترس اختصاصی اواخر بارداری و دیسترس عمومی اواخر بارداری اثر منفی بر سرانجام بارداری داشت. بعلاوه، دیسترس اختصاصی اواخر بارداری در ارتباط بین دیسترس عمومی بارداری و سرانجام تولد اثر میانجی داشت.