تاثیر آموزش مهارت تحمل پریشانی، هوشیاری، تنظیم هیجان و کارآمدی بین فردی بر رفتارهای مخاطره آمیز، افسردگی، اضطراب و استرس در کودکان مبتلا به لکنت زبان

اختلالات روانی نه تنها سبب ناکارآمدی می شوند، بلکه عملکرد آن ها را نیز همه زمینه ها مختل می سازند. لذا این پژوهش با هدف اثربخشی آموزش مهارت تحمل پریشانی، بهوشیاری، تنظیم هیجان و کارآمدی بین فردی بررفتارهای مخاطره آمیز و سلامت روان کودکان مبتلا به لکنت زبان انجام گرفت. پژوهش حاضر در قالب یک طرح نیمه تجربی از نوع پیش آزمون و پس آزمون با گروه دارونما بود. جامعه آماری پژوهش شامل مادران دانش آموزان پایه دوم ابتدایی مبتلا به لکنت زبان بود. از این تعداد 22 نفر در دو گروه آزمایش و پلاسیبو به روش نمونه گیری خوشه ایمبتنی بر ملاک انتخاب شدند. ارزیابی روانی شامل مقیاس تکانشگری بارات (2004)، پرسشنامه افسردگی بک ویراست دوم (2000) و پرسشنامه اضطراب بک (1988) بود. آموزش مهارت های رفتاردرمانی دیالکتیک طبق پروتکل درمان لینهان طی 8 جلسه 60 دقیقه ای در مورد گروه آزمایش انجام شد. به گروه دارونما، آموزشی داده نشد، ولی درمان این افراد به صورت گردهمایی گروهی 8 جلسه ای بود. نمرات پیش آزمون، پس آزمون و پیگیری 3  هفته ای بعد از دوره آموزش در مورد هر دو گروه به کمک آماره های توصیفی و آزمون تحلیل واریانس آمیخته تحلیل شدند. نتایج حاکی از تاثیر آموزش ها بررفتارهای مخاطره آمیز در گروه آزمایش بود. البته در گروه دارونما تفاوت معنادار نبود، ولی در مقیاس افسردگی نمرات گروه دارونما به طور معناداری نسبت به گروه آزمایش رفتاردرمانی دیالکتیک کاهش یافت. همچنین در مقیاس اضطراب بهبودی نسبی در هر دو گروه رفتاردرمانی دیالکتیک و گروه دارونما وجود داشت (P=0/001). برنامه آموزش رفتاردرمانی دیالکتیک می تواند جزء برنامه های مداخلاتی در سطوح گروه های کودکان مبتلا به اختلالات کلامی قرار گرفته و سلامت روان دانش آموزان را ارتقاء داده و درد و رنج هیجانی افراد درگیر خانواده را کاهش دهند.