بررسی میزان اختلال بدشکلی بدن و اضطراب اجتماعی بین زنان اقدام کننده به جراحی زیبایی و زنان غیر اقدام کننده؛ یک مطالعه مقایسه ای غیرمداخله ای

جراحی زیبایی، یک عمل فرهنگی-پزشکی محسوب شده که اصولا در غیاب نشانه های بارز جسمانی و برای بهبود عملکرد روانی-اجتماعی فرد صورت می گیرد. این مفهوم چند بعدی به عوامل متعددی از جمله اضطراب و عدم تایید شدن وابسته است. لذا هدف از پژوهش حاضر، مقایسه میزان اختلال بدشکلی بدن و اضطراب اجتماعی در زنان اقدام کننده به جراحی زیبایی و زنان غیر اقدام کننده بود. طرح پژوهش، مقایسه ای غیر مداخله ای بود که در نیمه اول سال 1395 در شهر شیراز انجام گرفت. جامعه تحقیق شامل کلیه زنان متقاضی و زنان خانه دار غیرمتقاضی جراحی زیبایی بود. با توجه به تحقیقات پیشین در این زمینه بر اساس نمودار کوهن، تعداد 126 نفر (2 گروه 63 نفری) به روش نمونه گیری تصادفی انتخاب شدند. ابزار مورد بررسی پرسشنامه اختلال بدشکلی بدن و اضطراب اجتماعی بود. در نهایت داده ها با استفاده از تحلیل واریانس چند متغیری (MANOVA) تحلیل شدند. زنان اقدام کننده برای عمل زیبایی نسبت به زنان غیر اقدام کننده برای عمل زیبایی به طور معنی داری در اختلال بدشکلی بدن و اضطراب اجتماعی، نمرات بیشتری گرفته اند. همچنین نتایج حاکی از این بود که در زیرمقیاس های مورد بررسی نیز زنان اقدام کننده نسبت به زنان غیر اقدام کننده به طور معنی داری نمره بیشتری به دست آورده اند. در کل نتیجه گرفته شد که زنان اقدام کننده نسبت به زنان غیر اقدام کننده دارای میزان اختلال بدشکلی بدن و اضطراب اجتماعی بیشتری هستند. با توجه به این پژوهش میتوان نتیجه گرفت در جوامعی که جراحی های زیبایی بیشتری صورت میگیرد، اختلالات روانی نیز بالاتر است و این افراد برای تایید شدن نیاز به مشوق های بیرونی دارند.