اثربخشی درمان فراتشخیصی یکپارچه بر بهبود راهبردهای تنظیم شناختی هیجان و سازگاری اجتماعی زنان نابارور

زنان نابارور با مشکلات هیجانی و استرس های روانشناختی زیادی روبرو هستند که سازگاری اجتماعی و کیفیت زندگی آنان را تحت تاثیر قرار می دهد. در این پژوهش هدف اصلی بررسی اثربخشی درمان فراتشخیصی یکپارچه بر بهبود راهبردهای تنظیم شناختی هیجان و سازگاری اجتماعی زنان نابارور می باشد. در این پژوهش بالینی  40 زوج ناباور مراجعه کننده به کلینیک خانواده و کودک دانشگاه شهید بهشتی تهران انتخاب و در گروه های آزمون (20 نفر) و شاهد (20 نفر) قرار گرفتند. برای گروه آزمون، 8  جلسه درمان فراتشخیصی یکپارچه (هر جلسه 90 دقیقه) برگزار شد. ابزار گردآوری اطلاعات در این پژوهش پرسشنامه تنظیم شناختی هیجان و مقیاس سازگاری اجتماعی بود. همچنین مصاحبه بالینی برای اختلالات محور یک و دو استفادهشده است. داده های به دست آمده با روش آماری تحلیل کوواریانس و نرم افزار آماری SPSS، تجزیه و تحلیل شد. درمان فراتشخیصی یکپارچه اثر معنی داری بر افزایش راهبردهای تنظیم شناختی هیجان و سازگاری اجتماعی در زنان نابارور دارد. این تغییرات برای متغیرهای تمرکز مثبت مجدد/برنامه ریزی،  ارزیابی مثبت/دیدگاه وسیع تر، پذیرش و سرزنش دیگران به ترتیب  35/0 ،    28 /0 ، 56/0 و 43/0 بوده است. همچنین برای متغیرهای سازگاری در خانه ، سازگاری عاطفی/ هیجانی و سازگاری اجتماعی تغییرات حاصل شده به ترتیب 53/0 ، 46/0  و 16/0 حاصل شد.    نتیجه این مطالعه نشان داد درمان فراتشخیصی یکپارچه یک رویکرد درمانی مبتنی بر هیجان است که استفاده از راهبردهای سازگارانه تنظیم هیجان در زنان نابارور را افزایش داده و از تکنیک های مختلف اجتناب از سرکوبی هیجانی،  انعطاف پذیری روانشناختی و پذیرش روانی به منظوری افزایش سازگاری اجتماعی در زنان نابارور استفاده می کند.