تحلیلی بر تغییرات سطح تاب‎آوری سکونتگاه های روستایی تبدیل‎شده به شهر(مطالعه موردی: روستاهای برده‎رشه و اورامان در استان کردستان)

پژوهش حاضر با هدف بررسی وضعیت اثرگذاری تبدیل روستا به شهر بر وضعیت تاب‎آوری روستاشهری جدید در دو سکونتگاه اورامان و برده رشه در استان کردستان انجام شده است. این پژوهش ازلحاظ هدف، کاربردی و ازلحاظ روش، توصیفی- تحلیلی است. برای گردآوری اطلاعات، از روش اسنادی در بخش نظری و نیز روش میدانی مبتنی بر مصاحبه، مشاهده و توزیع پرسش نامه استفاده شده است. 250 سرپرست خانوار از حجم جامعه‎ای به تعداد 951 خانوار با استفاده از فرمول کوکران انتخاب و پرسش نامه ها درمیان آن ها به روش تصادفی، پس از مشخص شدن سهم هریک از روستاشهرها از تعداد کل پرسش نامه ها توزیع شد. نتایج تجزیه و تحلیل نشان داد که تبدیل روستاها به شهر و ایجاد روستاهای جدید نقش موثری در ارتقای سطح تاب‏آوری سکونتگاه های موردبررسی دارد و میانگین وضعیت تاب‎آوری از 2.85 دوره ی قبل به 3.17 در دوره ی بعد در سطح معنی داری 0.001 ارتقا یافته است. از سوی دیگر، بعد اقتصادی با بار کلی 0.510 بیشترین تاثیر را در بهبود وضعیت تاب‏آوری این روستاشهرها داشته است. همچنین، بین میزان بهبود سطح تاب‏آوری دو روستاشهر، تفاوت معنی‏داری وجود دارد و روستاشهر برده‏رشه با میانگین 3.41 وضعیت بهتری از روستاشهر اورامان با میانگین سطح تاب‎آوری 2.96 یافته است. تفاوت در وضعیت موقعیت طبیعی، موقعیت استراتژیک، موقعیت ارتباطی، وضعیت عملکرد مسئولان و تنوع استراتژی های معیشتی مهم ترین عوامل ایجادکننده ی این تفاوت بهبود سطح تاب‎آوری هستند.