اعتباریابی ابزار سنجش گزارشگری سرمایه فکری در ایران مبتنی بر رویکرد حداقل مربعات جزئی براساس نظریه نمایندگی

در دهه اخیر شرکت ها توجه ویژه ای را برای اندازه گیری سرمایه فکری برای ارائه گزارش به استفاده کنندگان دارند. از طرفی بر اساس نظریه های نمایندگی و علامتدهی، شرکتها علاقه مند هستند کیفیت اطلاعات ارائه شده خود را بهبود بخشند. افزایش کیفیت گزارشگری مالی می تواند پیامدهای اقتصادی مهمی به همراه داشته باشد. پژوهش حاضر با هدف بررسی ساختار عاملی، پایایی و روایی ابزار سنجش گزارشگری سرمایه فکری در ایران انجام شد. در این پژوهش توصیفی از نوع همبستگی، با روش نمونه گیری خوشه ای112 نفر از مدیران و کارشناسان شرکت های دانش بنیان انتخاب شدند. الگوریتم تحلیل داده ها به روش حداقل مربعات جزئی که شامل: بررسی مدل های اندازه گیری (آلفا کرونباخ،، پایایی ترکیبی، روایی همگرا و واگرا) و برازش مدل ساختاری (ضرایب بار عاملی، معناداری ضرایب مسیر و ضریب تعیین، شاخص پیش بینی مدل، نیکوی برازش) است که جهت ارزیابی پنج مولفه «اهمیت و بسترها، اجزای گزارشگیری (سرمایه انسانی، سرمایه ساختاری، سرمایه ارتباطی)، شیوه اندازه گیری، شیوه گزارشگری، پیامد گزارشگری» ابزار سنجش گزارشگری سرمایه فکری در ایران مورد استفاده قرار گرفت.  برازش هر دو بخش الگوریتم داده ها و نتایج حاصله از تحلیل عاملی تاییدی نیز نشان دهنده مطلوبیت و قابل قبول بودن ساختار مکنون در سطح شاخص ها و مولفه ها بود. با توجه به نتایج پژوهش حاضر می توان گفت که ابزار سنجش گزارشگری سرمایه فکری در ایران، در جامعه ی شرکت های دانش بنیان اعتبار و روایی سازه خوبی دارد و می توان از آن برای سنجش و شناسایی میزان مولفه و شاخص های سرمایه فکری و تسهیل در فهم تاثیر سرمایه فکری بر پیامدهای اقتصادی شرکت های دانش بنیان بهره گرفت.