بررسی خودارزیابی سلامت روان در میان دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی ایران

دانشجویان دانشگاه های علوم پزشکی در دوره های آموزشی خود در محیط های بالینی، با عوامل تنش زای متعددی مواجه می شوند که به ضعف سلامت روان و عملکرد ضعیف آنها می انجامد. با توجه به نقش دانشجویان در تامین، حفظ و ارتقای سلامت جامعه، مطالعه حاضر با هدف تعیین خودارزیابی سلامت روان در میان دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی ایران صورت گرفت.

در مطالعه توصیفی- تحلیلی حاضر، 300 نفر از8600 دانشجوی علوم پزشکی ایران به طور تصادفی ساده وارد مطالعه شدند. به منظور جمع آوری اطلاعات، از فرم اطلاعات دموگرافیک و پرسشنامه محقق ساخته خودارزیابی سلامت روان استفاده شد که روایی و پایایی آن به دست آمد. داده ها نیز در نرم افزار SPSS نسخه 16 با استفاده از شاخص های توصیفی و آزمون های تحلیلی در سطح معنی داری 0/05 تجزیه و تحلیل شد.

 میانگین و انحراف معیار خودارزیابی سلامت روان دانشجویان 13/12±89/08بود. 14/7 درصد دانشجویان سلامت روان خود را ضعیف، 70/3 درصد متوسط و 15 درصد خوب ارزیابی کردند. میانگین سن دانشجویان نیز 21/6± 25 سال بود. میانگین نمره ابعاد توانایی، غلبه بر خشم و عصبانیت، توانایی برقراری تعادل استراحت و فعالیت و توانایی غلبه بر اضطراب به ترتیب 0/08±3/1، 0/97±3/13 و 1/1 ± 3/16 بود. همچنین میان جنسیت و مصرف قلیان با سلامت روان رابطه معنی داری مشاهده شد p<0/001,p<0/009

 با توجه به کاهش سلامت روان در ابعاد غلبه بر خشم و اضطراب و نقش دانشجویان در تامین، حفظ و ارتقای سلامت جامعه، طراحی مداخلات آموزشی و ارتقایی برای افزایش مهارت های مدیریت اضطراب و کنترل خشم در دانشجویان به منظور ارتقای سلامت روان آنها امری ضروری به نظر می رسد.