اثر چهار هفته تمرین مقاومتی برسطوح پروتئین ABCA1 کبدی و سطوح HDL-C پلاسمایی موشهای نر ویستار

ABCA1 عضوی از خانواده ناقل های غشایی ABC در پستانداران است که نقشی اساسی در نوآراییHDL-C و پیشگیری از بیماری آترواسکلروزیس (تصلب شرائین) دارد. هدف از پژوهش بررسی تغییرات ABCA1 کبدی و سطوح پلاسمایی HDL-C موشهای نرویستار به دنبال چهار هفته تمرین مقاومتی است. 16 موش صحرایی نر ویستار 14-12 هفته ای با میانگین وزن290 گرم در دو گروه کنترل (8n=) و تمرین (8n=) در این پژوهش مورد استفاده قرار گرفت. تمرین مقاومتی شامل بالا رفتن از یک نردبان یک متری به همراه وزنه بسته شده به دم حیوانات بود. موش ها 48 ساعت بعد از آخرین جلسه تمرینی قربانی شدند. بافت کبد نمونه برداری شده فورا پس از شستشو با سرم فیزیولوژیک توسط نیتروژن مایع فریز، و به یخچال بادمای C 70- انتقال یافت. پلاسما نیز جهت اندازهگیری HDL وapoA-I (آپولیپوپروتئین اصلی HDL) از نمونه خونی که بطورمستقیم از قلب گرفته شده بود، جداسازی گردید. برای بررسی میزان پروتئین ABCA1و apoA-I ازکیت الایزا و برای انداره گیری سطح HDL از روش ایمنی آنزیمی استفاده شد. نتیجه نشان داد که میزان ABCA1در کبد موش های تمرین کرده حدود 25درصد بالاتر از گروه کنترل بود، اما این اختلاف از نظر آماری معنی دار نبود. بعلاوه سطوح HDL وapoA-I با وجود مقداری افزایش از نظر آماری معنا دار نبودند. با وجود چهار هفته تمرین مقاومتی از نظر آماری تغییر معنی داری در فاکتور های اصلی ایجاد نشد، اما با توجه به روند داده ها به نظر می رسد این پروتکل تمرین تاحدودی موثر بوده است. احتمالا با افزایش شدت و طول تمرینات و یا طراحی تمرینات ترکیبی نتایج بهتری حاصل گردد.