تاثیرهشت هفته تمرینات مقاومتی بر بیان ژن فاکتورهای TNF-α و IL10 در قلب رت های نر دیابتی نوع دوم

دیابت نوع 2 دارای عوارض متعددی مثل بیماری های قلبی عروقی بوده, که با افزایش بیومارکرهای التهابی همراه می باشد. تحقیقات نشان داده است که فعالیت بدنی موجب کاهش فاکتورهای التهابی و بهبود بیماری های قلبی عروقی می شود. هدف این تحقیق بررسی اثر ورزش مقاومتی  بر برخی از فاکتورهای التهابی و ضد التهابی  بافت قلب موش های مبتلا به دیابت نوع دو بود.

در این پژوهش، تعداد 18 سر موش صحرایی (رت) نر انتخاب شدند و با داروی نیکوتین آمید و استرپتوزوسین (stz) دیابتی شده وسپس به طور تصادفی به دو گروه 9 تایی کنترل و تمرین تقسیم شدند. رت های گروه تمرین به مدت 8 هفته و 5 روز در هفته، برنامه تمرین مقاومتی  با استفاده از نردبان و وزنه را اجرا کردند. اندازه گیری بیان ژن  TNF-α و IL10  در بافت قلب با استفاده از کیت تک مرحله ایOne Step SYBR TAKARA تعیین شد . برای مقایسه تفاوت میانگین متغیرها بین گروه های تمرین و کنترل از آزمون t مستقل و برای تعیین اثر القای دیابت بر متغیرها از t همبسته و به منظور تعیین رابطه بین متغیرها از روش هم بستگی پیرسون و ضریب هم بستگی تفکیکی استفاده شد. داده ها با استفاده از نرم افزار آماری SPSS Inc., Chicago, IL; version 16 تحلیل شد.

نتایج نشان داد, شاخص مقاومت انسولین در گروه تمرینی نسبت به گروه کنترل کاهش داشت. ضمنا در همین گروه بیان ژن TNF-α کاهش و IL10 افزایش معناداری را نشان داد (05/0 p<).

نتایج نشان می دهد تمرین مقاومتی ممکن است در تعدیل فاکتورهای التهابی TNF-α و IL10بافت قلب موش های دیابتی نوع 2 موثر باشد.