اثربخشی درمان روایت مدار و درمان مبتنی بر تعهد و پذیرش بر اضطراب وجودی و باورهای غیرمنطقی سالمندان ساکن در خانه سالمندی

کاهش اضطراب وجودی و بهبود باورهای غیرمنطقی تاثیر بسزایی در سلامت روان سالمندان دارد. بنابراین پژوهش حاضر به دنبال مقایسه اثربخشی درمان روایت مدار و درمان مبتنی بر تعهد و پذیرش بر اضطراب وجودی و باورهای غیرمنطقی افراد سالخورده بود. این پژوهش از نوع نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون-پس آزمون با گروه کنترل و پیگیری بود. سالمندان ساکن در خانه های سالمندی شهر تهران در سال 1397، جامعه آماری پژوهش را شامل شدند که تعداد 30 نفر با روش نمونه گیری در دسترس و بر اساس معیارهای ورود به مطالعه انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایشی و یک گروه کنترل 10 نفره جای گرفتند. درمان های روایت مدار و مبتنی بر تعهد و پذیرش هر کدام 10 جلسه و هفت های دو نوبت اجرا شدند. یک ماه و نیم بعد از پس آزمون نیز آزمون پیگیری به عمل آمد. به منظور جمع آوری داده ها از پرسشنامه های اضطراب وجودی گود و باورهای غیرمنطقی جونز استفاده شد. نتایج تحلیل کوواریانس تک متغیره نشان داد که هر دو روش درمانی به صورت معنادار در کاهش اضطراب وجودی (01/0>P) و باورهای غیرمنطقی (01/0>P) شرکت کنندگان اثربخش بوده اند. با این حال اثربخشی درمان مبتنی بر تعهد و پذیرش در کاهش باورهای غیرمنطقی بیشتر بود (05/0<P)، در حالیکه هر دو روش درمانی اثربخشی یکسانی بر اضطراب وجودی داشتند (05/0>P). به نظر می رسد درمان های گروهی روایت مدار و مبتنی بر تعهد و پذیرش به سبب شباهت در ماهیت و شیوه اجرا و تناسب با شرایط سالمندان مورد پژوهش، اثربخشی مناسب و یکسانی بر اضطراب وجودی داشته اند. به نظر می رسد که علت تناسب بیشتر درمان مبتنی بر تعهد و پذیرش در کاهش باورهای غیرمنطقی نیز مربوط به ایجاد انعطاف پذیری روان شناختی در سالمندان می باشد.