دلایل عدم موفقیت ترویج کشاورزی با استفاده از تئوری بنیانی (مورد مطالعه: جهاد کشاورزی استان لرستان)

ترویج کشاورزی ابزار سیاسی ساختاری مهمی در کمک به کشاورزان برای رقابت در بازار جهانی است. خدمات ترویج و آموزش کشاورزی در بسیاری از جهات گسترش یافته اند و طیف گسترده ای از فعالیت ها را در بر گرفته اند. با این حال، اگرچه سازمان ترویج دولتی در کشورهای در حال توسعه متداول می باشد، اثربخشی فعالیت های ترویج به علت بسیاری از کاستی ها و وجود برخی چالش ها، پایین است و با شکست مواجه شده اند. بنابراین، در سازمان ترویج موفقیت حاصل نشده است و مدل ترویج کنونی به اصلاح نیاز دارد.از این رو، در این پژوهش سعی شده است به مطالعه ی دلایل عدم موفقیت ترویج با استفاده از تئوری بنیانی کلاسیک پرداخته شود. در این راستا، جامعه ی مورد مطالعه کارکنان جهاد کشاورزی و کشاورزان پیشرو در شهرستان خرم آباد بودند که از طریق روش نمونه گیری هدفمند (15 نفر) انتخاب شدند. در تحقیق حاضر نتیجه ی کدگذاری داده های گردآوری شده به شیوه های مختلف مصاحبه، مشاهده و اسناد و مدارک، استخراج 90 مفهوم و 14 مقوله بود. نتایج پژوهش نشان داد، مقوله های "کم توجهی به بخش کشاورزی"، "سیاست های اجرایی"، "عوامل اقتصادی"، "ضعف ساختاری"، "ضعف مدیریتی"، "به روز نبودن دانش فنی و فردی کارشناسان"، "ضعف نظام آموزش عالی" و "ضعف در امکانات" تحت عنوان دلایل عدم موفقیت ترویج دسته بندی شدند. مقوله های راهبردی نیز شامل "بازنگری در آموزش کارشناسان و توانمندسازی آن ها"، "توجه به خواست و نیازهای کشاورزان"، "ارایه برنامه ریزی و برنامه های اثربخش"، "نظارت و پاسخگویی"، "امنیت شغلی" و "تعادل بین ارکان ترویج" شدند. در این رابطه، از جمله پیشنهادهای ارایه شده در راستای مقوله ی آموزش کارشناسان ترویج و توانمندی آن ها می باشد، که در این راستا پیشنهاد شده است که کلاس های آموزشی ضمن خدمت به منظور به روز نمودن علم کارکنان و افزایش سطح آگاهی و مهارت آن ها برگزار گردد.