بررسی تحمل به سرمازدگی زمستانه در گیلاس و ارتباط آن با نشت یونیو برخی صفات مورفولوژیک

سرمازدگی زمستانه از مهم ترین عوامل خسارت زا در درختان میوه به ویژه هسته داران است. مقاومت نسبی20 رقم/ ژنوتیپ بومی و وارداتی گیلاس به سرمازدگی زمستانه در شرایط برودت مصنوعی و ارتباط شدت سرمازدگی با درصد نشت یونی و برخی خصوصیات کمی و کیفی شامل قطر شاخه و تنه، شدت رنگیزه آنتوسیانین نوک شاخه و تعداد عدسک در سال 1390 مورد بررسی قرار گرفت. در بهمن ماه شاخه های خواب دو ساله تحت تیمار سرمایی مصنوعی از 4 تا 24- درجه سلسیوس و معکوس آن قرار گرفتند و شدت سرمازدگی بر اساس درصد تغییر رنگ از سبز به قهوه ای بررسی شد. نتایج، شدت سرمازدگی در شاخه و جوانه ارقام/ ژنوتیپ های مختلف را به صورت متفاوتی نشان داد. شدت آسیب جوانه بیشتر از شاخه بود و این دو با هم همبستگی مثبت معنی دار داشتند. در هر دو اندام، ژنوتیپ های آلبالوگیلاس دانشکده مقاوم ترین و مشکین شهر حساس ترین رده بندی شدند. با توجه به کمینه برودت مورد آزمون، ارقام/ ژنوتیپ ها در سه گروه بسیارحساس (10 درصد)، نسبتا حساس (15 درصد) و نسبتا مقاوم (75 درصد) گروه بندی شدند. نتایج این پژوهش نشان داد اولا، بیشتر ارقام/ ژنوتیپ های گیلاس مورد مطالعه به سرمای زمستان نسبتا متحمل بودند و بین شدت خسارت و قطر شاخه همبستگی دیده شد که نشان می دهد نهال حساسیت بالاتری دارد، با توجه به ضعیف بودن ارتباط شدت خسارت با تعداد عدسک/ شدت رنگیزه آنتوسیانین، این صفات معیار مناسبی برای به گزینی مقاومت به سرمازدگی زمستانه نیستند.