استفاده از رویکرد بوم شناختی به منظور پیش بینی فعالیت بدنی دختران

در این تحقیق با استفاده از یک مطالعه همبستگی فعالیت بدنی کودکان دختر با رویکرد بوم شناختی مورد پیش بینی قرار گرفته است. به این منظور 374 دختر در محدوده سنی 10 تا 12 انتخاب و پرسشنامه های خود گزارشی فعالیت بدنی کودکان با یادآوری 7 روزه (PAQ-C)، پرسشنامه شایستگی جسمانی ادراک شده (PPFS) آبادی (1998)، پرسشنامه جو ادراک شده مدرسه برای فعالیت بدنی بیمبام و همکاران (2005) و پرسشنامه حمایت اجتماعی گریسر و همکاران (2008) را تکمیل نمودند. همچنین برای کلیه آزمودنی ها شاخص BMI و آزمون مهارت های حرکتی لینکلن-اوزرتسکی(1950) ارزیابی شد. نتایج رگرسیون چندگانه نشان داد تناسب اندام کودکان، شایستگی جسمانی، جو ادراک شده از محیط فیزیکی و حمایت اجتماعی دوستان و خانواده (محیط اجتماعی) پیش بینی کننده های معناداری برای میزان فعالیت بدنی کودکان می باشند(P<.05). در این راستا بر اساس ضرایب تاثیر بدست آمده می توان گفت تناسب اندام10 درصد، شایستگی جسمانی 15 درصد و مهارتهای حرکتی12 درصد، محیط فیزیکی 23 درصد و محیط اجتماعی 24 درصد از فعالیت بدنی کودکان را پیش بینی می نماید. با استفاده از این یافته ها می توان پیشنهاد نمود از متغیرهای شناخته شده رویکرد بوم شناختی برای پیش بینی فعالیت کودکان استفاده شود.