تاثیر بازخورد خودکنترلی بر یادگیری حرکتی، اعتماد به تعادل و خودکارآمدی سالمندان در یک تکلیف تعادلی

هدف از پژوهش حاضر بررسی تاثیر بازخورد خودکنترل بر یادگیری حرکتی، اعتماد به تعادل و خودکارآمدی سالمندان در یک تکلیف تعادلی بود. بیست نفر سالمندان (همگی زن و با میانگین سنی 7/62 سال)، به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب و بطور تصادفی به دو گروه بازخورد خودکنترل و گروه جفت شده تقسیم شدند. تکلیف شامل ایستادن بر روی صفحه دستگاه تعادل سنج پویا و تلاش برای حفظ پلت فرم به صورت افقی تا حد امکان، در هر کوشش30 ثانیه ای بود. در مرحله اکتساب، 10کوشش30 ثانیه ای انجام شد و 24 ساعت بعد، آزمون یادداری به صورت پنج کوشش 30 ثانیه ای تکمیل شد. شرکت کنندگان بعد از کوشش پنجم مرحله اکتساب و قبل از آزمون یادداری، پرسش نامه اعتماد به تعادل و خودکارآمدی را تکمیل کردند. داده ها با آزمون های تحلیل واریانس مرکب و تحلیل کواریانس یکراهه، بررسی شدند. نتایج نشان داد بازخورد خودکنترل باعث بهبود یادگیری تعادل و خودکارآمدی در سالمندان می شود.