بررسی نقش احساس تنهایی و فراهیجان مثبت در پیش بینی امید به زندگی مردان سالمند

با توجه به رشد روزافزون جمعیت سالمندان ایران و مشکلات جسمی و روانی آنان، بررسی امید به زندگی و عوامل مرتبط با آن در سالمندان ضرروی است. در نتیجه، مطالعه حاضر با هدف بررسی نقش احساس تنهایی و فراهیجان مثبت در پیش بینی امید به زندگی مردان سالمند انجام شد.

این مطالعه توصیفی از نوع همبستگی بود. جامعه پژوهش مردان سالمند سرای سالمندی علی بن ابیطالب نیشابور در سال 1397 بودند. حجم نمونه بر اساس فرمول کوکران 132 نفر محاسبه که پس از بررسی ملاک های ورود به مطالعه با روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. ابزارهای پژوهش خرده مقیاس فراهیجان مثبت و پرسشنامه های امید به زندگی و احساس تنهایی بودند. داده ها با روش های همبستگی پیرسون و رگرسیون چندگانه به شیوه گام به گام در نرم افزار SPSS-23 تحلیل شدند.

 یافته ها نشان داد که بین احساس تنهایی با امید به زندگی سالمندان مرد رابطه منفی و معنادار (686/0-=r) و بین فراهیجان مثبت با امید به زندگی آنان رابطه مثبت و معنادار (787/0=r) وجود داشت. علاوه بر آن، احساس تنهایی و فراهیجان مثبت به طور معناداری توانستند 1/74 درصد از تغییرات امید به زندگی سالمندان مرد را پیش بینی نمایند که در این پیش بینی نقش فراهیجان مثبت از احساس تنهایی بیشتر بود (01/0P<).

 بر اساس یافته ها و اهمیت امید به زندگی، به مسئولان و متخصصان سرای سالمندان توصیه می گردد که برای ارتقای امید به زندگی مردان سالمند، فراهیجان مثبت آنها را افزایش و احساس تنهایی آنها را کاهش دهند که برای این منظور می توان از اردوهای شاد و متنوع و گفتگو و تعامل با سالمندان استفاده کرد.