مساله برنامه ریزی انرژی پایدار مبتنی بر رویکرد تصادفی p-استوار

در این مقاله مساله برنامه ریزی انرژی پایدار با توجه به جنبه های اجتماعی و زیست محیطی پایداری مدلسازی شده است. توسعه ظرفیت نیروگاه ها به نحوی مدلسازی شده است که کمترین هزینه منابع آبی برای تولید الکتریسیته نیاز باشد و میزان انتشارگازهای گلخانه ای تولیدی کنترل شود. از طرف دیگر سطح پذیرش اجتماعی برنامه توسعه ظرفیت نیروگاهی، باید برآوردکننده حداقل سطح پذیرش قابل قبول دولت در هر یک از دوره های برنامه ریزی باشد. عدم قطعیت موجود در مساله، با تولید سناریوهایی در قالب رویکرد تصادفی p-استوار پوشش داده شده است، در این رویکرد ضمن حداقل کردن متوسط هزینه های تمام سناریوها، مقدار تاسف برای هر سناریو از سطح p بیشتر نخواهد شد و استواری جواب ارائه شده در سطح p حفظ می شود. مدل پیشنهادی برای یک مطالعه موردی از بخش انرژی ایران پیاده سازی شده است. نتایج نشان می دهد که با استفاده از رویکرد تصادفی p-استوار می توان با اندک افزایشی در متوسط هزینه های برنامه ریزی انرژی، برای هر یک از سناریوها جوابهایی با اختلاف کم از مقادیر بهنیه آنها به دست آورد.