اثربخشی درمان چشم انداز زمان در انسجام روانی و استرس ادراک شده مادران دانش آموزان اختلال یادگیری

پژوهش حاضر باهدف بررسی اثربخشی درمان چشم انداز زمان در انسجام روانی و استرس ادراک شده مادران دانش آموزان اختلال یادگیری شهر زاهدان انجام شد. طرح پژوهش  آزمایشی از نوع پیش آزمون پس آزمون با گروه گواه بود که با استفاده از روش نمونه گیری در دسترس، نمونه ای به تعداد 30 نفر از مادران دارای دانش آموزان مبتلا به اختلال خاص یادگیری در سال تحصیلی 1398-1397 در شهر زاهدان انتخاب و در دو گروه آزمایش و کنترل جایگزین شدند. پرسشنامه های انسجام روانی آنتونووسکی و استرس ادراک شده کوهن و همکاران در پیش آزمون، پس آزمون و آزمون پیگیری مورداستفاده قرار گرفتند. جهت مداخله درمانی از پروتکل آموزش چشم انداز زمان و برای  تحلیل داده ها از آزمون تحلیل کوواریانس چندمتغیره استفاده شد. نتایج نشان داد که تفاوت معنی داری در میانگین نمرات انسجام روانی و استرس ادراک شده در افراد گروه آزمایش قبل و بعد از انجام مداخله وجود دارد (05/0 >p)، اما این تغییرات در گروه گواه معنی دار نبود. لذا نتایج نشان داد که درمان چشم انداز زمان در افزایش انسجام روانی و کاهش استرس ادراک شده مادران دانش آموزان اختلال یادگیری تاثیر معناداری دارد؛ بنابراین استفاده از درمان چشم انداز زمان در افزایش انسجام روانی و کاهش استرس ادراک شده مادران دانش آموزان اختلال یادگیری، به عنوان یک مداخله آموزشی اثربخش، پیشنهاد می شود..