سلول های زایای اولیه در خون رویان و گناد اولیه شترمرغ (استروتیو کملوس): شناسایی از طریق PAS و ایمونوهیستوشیمی

 در بین پرندگان، ماکیان به عنوان یک مدل در اکثر مطالعات مربوط به سلول های زایا مورد استفاده قرار گرفته و پرندگانی مانند بلدرچین، بوقلمون و قرقاول نیز گاهی مورد استفاده قرار می گیرند ولی شترمرغ تا کنون در این مطالعات سهمی نداشته است.

این مطالعه جهت تایید حضور سلول های زایای اولیه (PGCs) شترمرغ در خون رویانی و تعیین زمان دقیق حضور این سلول ها در خون رویان انجام شده است.

رویان ها در روزهای رویانی (E) 6 تا 12 استخراج و خونگیری شدند و بقیه قسمت های رویان برای مطالعات بافت شناسی فرآوری شد. رنگ آمیزی با روش پریودیک اسید شیف (PAS) و ایمونوهیستوشیمی (IHC) با استفاده از آنتی بادی های (Abs) ضد آنتی ژن جنینی اختصاصی مرحله 1 (SSEA1) و آنتی ژن جنینی اختصاصی مرحله 4 (SSEA4) جهت شناسایی PGCs به کار گرفته شد.

در حالی که PGCs در گردش خون SSEA1-منفی و SSEA4-مثبت بودند، در گنادهای اولیه PGCs به هر دو آنتی بادی واکنش منفی نشان دادند. با وجود این که PGCs شترمرغ هم در گناد اولیه و هم در خون PAS-مثبت بودند ولی محتویات PAS-مثبت آن ها در طی تکوین از E 10 تا    E 12 کاهش یافته بود. نتیجه گیری: هنگام ظهور جوانه اندام های خلفی (E 9) مناسب ترین زمان برای یافتن PGCs در خون رویانی شترمرغ است.