مدل سازی و تحلیل راهبردی رابطه میان کنشگران منطقه کلان شهری تهران با رویکرد نظریه بازی ها

امروزه مناطق کلان شهری به مثابه گرانیگاه های قدرتمند اقتصادی، سیاسی و اجتماعی در سطح جهان مطرح اند که واجد ویژگی تعدد و تکثر کنشگران بوده و همین امر به وقوع تفرق هایی منجر شده که مدیریت این مناطق را با مسائل و مشکلات بسیاری روبه روکرده است. منطقه کلان شهری تهران نیز به عنوان مهمترین و بزرگترین منطقه کلان شهری کشور، از این مسائل و مشکلات در حوزه مدیریتی رنج می برد. بنابراین پژوهش حاضر با استفاده از روش توصیفی_تحلیلی به دنبال مدل سازی و تحلیل رابطه میان کنشگران منطقه کلان شهری تهران در سطحی کلان و راهبردی با استفاده از نظریه بازی هاست.  نتایج حاصله بیانگر آن است که مطلوبیت، پایداری و تعادلی که در عرصه مدیریت منطقه کلان شهری تهران مطرح است، مستلزم دخالت و بسترسازی نهادها و تصمیم گیرندگان ارشد حکومتی و حاکمیتی در قالب اصلاحات ساختاری و بازنگری در قوانین و مقررات تقسیمات کشوری به منزله نخستین گام در به رسمیت شناختن مفهوم منطقه کلان شهری است.