مقایسه دو روش تدریس سخنرانی و ایفای نقش در درس رفتار سازمانی: در دانشگاه علوم پزشکی تهران

نظام آموزش هر کشور موظف است شرایط لازم را برای رشد و پیشرفت فراگیران ایجاد کند و تمام استعدادهای افراد را در زمینه های گوناگون به شکل هماهنگ آماده سازد. یادگیری فعال وادار کردن فراگیران به انجام فعالیت های خود با بهره گیری از نگرش ها و تفکرات می باشد که از طریق روش تدریس ایفای نقش حاصل می شود. لذا این مطالعه با هدف مقایسه دو روش تدریس ایفای نقش و سخنرانی در درس رفتار سازمانی دانشجویان مدیریت خدمات بهداشتی درمانی تهیه و تدوین و ارائه شده است.

مطالعه حاضر به صورت مداخله ای-تحلیلی بود. جامعه آماری این پژوهش را کلیه دانشجویان سال سوم رشته مدیریت خدمات بهداشتی درمانی دانشکده ی پیراپزشکی دانشگاه علوم تهران به تعداد 150 نفر که در زمان انجام این پژوهش درحال گذراندن درس رفتار سازمانی بودند تشکیل می داد که به دو گروه آزمون و کنترل هریک به تعداد 25 نفر تقسیم شدند. داده های مورد نیاز با استفاده از پرسشنامه یادگیری فعال، پرسشنامه های رضایت سنجی دانشجویان از روش های تدریس سخنرانی و ایفای نقش و همچنین دو نوع چک لیست مدیر استاندارد و ارزیابی سناریوهای تهیه شده جمع آوری گردید و با استفاده از نرم افزار spss مورد تحلیل قرار گرفت و جهت ارائه نتایج توصیفی از درصد، میانگین و انحراف معیار و برای نتایج تحلیلی از آزمون های کلوموگروف اسمیرنوف جهت تعیین نرمال بودن داده ها، تی دو نمونه ای و من ویتنی استفاده شد.

بین تدریس درس رفتار سازمانی با شیوه ایفای نقش و یادگیری فعال (001/0>P)، رضامندی دانشجویان از این شیوه (001/0>P) و نمرات کسب شده توسط دانشجویان (001/0>P) ارتباط معناداری وجود داشت. در نتیجه دانشجویان گروه ایفای نقش میانگین نمره بالاتری در مقایسه با دانشجویان گروه سخنرانی در امتحان پایان ترم درس رفتار سازمانی داشتند. همچنین میزان رضایت دانشجویان از روش تدریس ایفای نقش در مقایسه با روش سخنرانی بیشتر بود و این گروه نمره بالاتری از نظر یادگیری فعال نسبت به گروه سخنرانی به دست آورد.

 با توجه به اینکه روش تدریس ایفای نقش موجب افزایش نمرات کسب شده، افزایش رضایت مندی و یادگیری فعال می شود، لذا استفاده از این روش در تدریس دروس رشته های مختلف علوم پزشکی توصیه می شود.