تاثیر مداخله ربات های اجتماعی در بهبود کارکردهای اجرایی کودکان مبتلا به اختلال اوتیسم

اوتیسم یک اختلال فراگیر رشدی است که شامل چالش های مداوم در تعاملات اجتماعی، گفتار، ارتباط غیرکلامی و رفتارهای محدود و تکراری می شود. هدف پژوهش حاضر تاثیر مداخله ربات های اجتماعی در بهبود کارکردهای اجرایی کودکان مبتلا به اختلال اوتیسم می باشد.

 پژوهش حاضر از نوع آزمایشی با طرح پیش آزمون_پس آزمون با گروه گواه می باشد، نمونه موردمطالعه این پژوهش را 20 نفر از کودکان مبتلا به اوتیسم مراجعه کننده به مرکز کاردرمانی اختلال اوتیسم شهر تهران تشکیل می دادند که با استفاده از نمونه گیری در دسترس در دامنه سنی 6 تا 9 سال انتخاب شدند و به طور تصادفی در دو گروه آزمایش و گواه (هر گروه 10 نفر) قرار گرفتند. برای ارزیابی این کودکان از آزمون کارکردهای اجرائی، آزمون عملکرد پیوسته و برای مداخله از ربات های اجتماعی نائو در 12 جلسه استفاده شد. برای آزمایش فرضیه ها از روش های کواریانس چند متغیری استفاده گردید.

 نتایج نشان داد که ربات های اجتماعی بر کارکردهای اجرایی (توجه و بازداری پاسخ) کودکان مبتلا به اوتیسم تاثیر مثبت دارد (001/0>p، 93/0η =).

 این یافته ها بر نقش فن آوری های جدید به خصوص ربات ها در توانمندسازی و بهبود کارکردهای اجرایی کودکان اوتیستیک تاکید دارد.