اثر تغذیه کوتاه مدت جیره پرانرژی و تزریق گونادوتروپین های جفتی بر دینامیک فولیکولی، متابولیت های خون و عملکرد تولیدمثلی میش های نایینی

در این مطالعه اثر مصرف کوتاه مدت جیره حاوی انرژی زیاد و تزریق گنادوتروپین جفت اسب1 (eCG) و گنادوترپین جفت انسان2 (hCG) بر دینامیک فولیکولی، متابولیت های خون و پاسخ تولید مثلی میش های نائینی بررسی شد. از 45 راس میش نایینی 3 تا 4 ساله استفاده شد که به سه گروه 15 راسی تقسیم شدند. تیمارها شامل: 1- جیره نگهداری همراه با تزریق eCG (Me)، 2- جیره کوتاه مدت پر انرژی همراه با تزریق eCG (HEe) و 3- جیره کوتاه مدت پر انرژی همراه با تزریق eCG و hCG (HEeh). چرخه فحلی تمام میش ها با اسفنج حاوی پروژسترون به مدت 12 روز در فصل تولیدمثلی، همزمان شد. تغذیه کوتاه مدت جیره پرانرژی به مدت 6 روز (از 4 روز قبل گذاشتن اسفنج تا 1 روز پس از برداشتن آن) انجام شد. تزریق eCG یک روز قبل از برداشتن اسفنج و تزریق hCG در روز برداشتن اسفنج و یک روز پس از آن انجام شد. نتایج نشان داد که صرف نظر از نوع هورمون تزریق شده، مصرف کوتاه مدت جیره پرانرژی جمعیت فولیکول های متوسط و بزرگ را افزایش (05/0>P) داد. در گروه های مصرف کننده جیره پرانرژی غلظت گلوکز، کلسترول و انسولین بیشتر (05/0>P) و غلظت نیتروژن اوره ای سرم کمتر (05/0>P) از گروه Me بود. قبل از برداشتن اسفنج، غلظت استرادیول در گروه-های HEe و HEeh کاهش (05/0>P) و پس از آن افزایش (05/0>P) یافت. گروهHEeh بیشترین (05/0>P) نرخ دوقلوزایی (9/42%) را داشت. به طور کلی تغذیه کوتاه مدت جیره پرانرژی همراه با تزریق گنادوتروپین های جفتی موجب افزایش توسعه فولیکولی، تغییر فراسنجه های خونی و بهبود عملکرد تولیدمثلی میش های نایینی شد.