مواجهه با خشونت شغلی و عوامل مرتبط با آن در پرستاران شاغل در بیمارستان های دانشگاه علوم پزشکی نیشابور

مقدمه خشونت های شغلی از علل مشکلات روانی و فیزیکی و کاهش رضایت و عملکرد شغلی پرستاران می باشد. هدف از این مطالعه بررسی میزان بروز و منبع خشونت شغلی و عوامل مرتبط با آن در پرستاران بوده است.مواد و روش هااین مطالعه توصیفی تحلیلی از نوع مقطعی، در سال 1397 با مشارکت 181 پرستار و به روش نمونه گیری طبقه بندی تصادفی ساده بر روی پرستاران شاغل در بیمارستان های آموزشی دانشگاه علوم پزشکی نیشابور انجام شد. ابزار پژوهش شامل پرسشنامه خشونت شغلی در بخش بهداشت و درمان بود. اطلاعات با نرم افزار SPSS v.19 تجزیه و تحلیل شد.یافته هامیزان بروز خشونت فیزیکی، کلامی و جنسی علیه پرستاران در 12 ماه منتهی به انجام پژوهش به ترتیب 25/7 ،72/6 و 2/1 درصد گزارش شد. بیش از 66 درصد از پرستاران ابراز کردند که روشی برای گزارش دهی خشونت در محل کار آنها وجود ندارد. پرستاران کمبود پرسنل و امکانات و شلوغی بخش را به عنوان مهم ترین علت خشونت علیه پرستاران اعلام کردند. نتایج آزمون های آماری ارتباط معنی داری بین بخش و خشونت کلامی، بین جنسیت و خشونت فیزیکی و بین تعداد شیفت کاری در هفته و خشونت فیزیکی و کلامی نشان داد.نتیجه گیریخشونت کلامی علیه پرستاران بیشتر توسط بیماران و همراهان آنها و پزشکان اتفاق می افتد. خشونت فیزیکی بیشتر توسط همراهان بیماران اتفاق می افتد. پرستاران معمولا خشونت شغلی علیه خود را گزارش نمی دهند و خشونت شغلی علیه پرستاران در حال تبدیل شدن به یک پدیده عادی در بیمارستان هاست.