تاثیر کاربرد کودهای زیستی بر عملکرد، کیفیت و ظرفیت آنتی اکسیدانی میوه گوجه فرنگی

به منظور بررسی تاثیر کودهای زیستی بر عملکرد، کیفیت و ظرفیت آنتی اکسیدانی میوه گوجه فرنگی، آزمایشی در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با 9 تیمار و 3 تکرار در ایستگاه تحقیقاتی خلعت پوشان دانشکده کشاورزی دانشگاه تبریز به اجرا درآمد. بذرهای گوجه فرنگی رقم Super Chief در کشت خزانه با تیمار منفرد و تلفیقی باکتری های آزادکننده پتاسیم (Pseudomonas sp. S19-1, Pseudomonas sp. S14-3) و حل کننده فسفات (P. putida Tabriz, P. fluorescence Tabriz) و تثبیت کننده نیتروژن (Azospirillum sp. Acu9, Azotobacter sp.) تلقیح شدند. علاوه بر این تیمارها، تیمار شاهد بدون تلقیح باکتری و کوددهی (شاهد یک) و تیمار شاهد بدون تلقیح باکتری و با کوددهی (عناصر ماکرو) براساس نتایج آزمون خاک (شاهد دو) به منظور انجام مقایسه لحاظ شدند. صفات مورد ارزیابی شامل عملکرد کل، عملکرد اقتصادی و غیراقتصادی، تعداد میوه، وزن متوسط میوه، درصد ماده خشک میوه، میزان ویتامین ث، میزان لیکوپن، اسیدیته قابل تیتراسیون میوه و مقدار پتاسیم میوه بودند. نتایج نشان داد که اثر باکتری های فوق بر شاخص هایی مثل عملکرد، میزان پتاسیم میوه، اسیدیته، درصد ماده خشک میوه، محتوای ویتامین ث و لیکوپن معنی دار بود و بالاترین میزان عملکرد، میزان پتاسیم میوه، اسیدیته و درصد ماده خشک میوه در تیمار باکتری های آزادکننده پتاسیم و بالاترین میزان ویتامین ث در تیمار تلفیقی باکتری های آزادکننده پتاسیم و حل کننده فسفات و بالاترین میزان لیکوپن در تیمار تلفیقی باکتری های آزادکننده پتاسیم و حل کننده فسفات و تثبیت کننده نیتروژن به دست آمد. با توجه به نتایج فوق می توان به موثر بودن باکتری های آزادکننده پتاسیم و حل کننده فسفات و تثبیت کننده نیتروژن به عنوان کود زیستی در بهبود عملکرد و خصوصیات کیفی گوجه فرنگی اشاره کرد.