تاثیر هشت هفته تمرین تناوبی خیلی شدید بر بیان ژن NRF-1,2 و Tfam عضله کند انقباض رت های مبتلا به انفارکتوس میوکارد

یکی از عوارض انفارکتوس میوکارد تغییر فنوتیپ عضلات اسکلتی کند به تند انقباض در اثر کاهش تراکم میتوکندری می باشد. بیوژنز میتوکندریایی با ایجاد و افزایش تراکم میتوکندری می تواند این عوارض را به حداقل برساند. NRF-1,2 و هم چنین Tfam از پروتئین های موثر بر بیوژنز میتوکندریایی بوده که با تنظیم DNA میتوکندری در هسته بیوژنز میتوکندریایی را القا می کنند. لذا هدف از این پژوهش بررسی تاثیر هشت هفته تمرین تناوبی با شدت بالا بر مقادیر بیان ژن هایNRF-1,2 و Tfam عضله کند انقباض در رت های مبتلا به انفارکتوس میوکارد بود.

در این پژوهش آزمایشگاهی و به روش تجربی 12 رت نر نژاد ویستار 10 هفته ای مبتلا به انفارکتوس میوکارد در دو گروه تجربی (30 دقیقه دویدن تناوبی روی تردمیل شامل 4 دقیقه دویدن با شدت 85-90 درصد VO2max و دو دقیقه بازیافت فعال با شدت 50-60 درصد VO2max سه روز در هفته و به مدت هشت هفته) و کنترل (بدون تمرین) قرار گرفتند. بیان ژن هایNRF-1,2 و Tfam به عنوان عوامل موثر پایین دستی بیوژنز میتوکندریایی مورد بررسی قرار گرفت. داده ها با آزمون آماری تی مستقل و با استفاده از spss18 تجزیه و تحلیل شد (05/0≥α).

 یافته ها نشان داد بیان ژنNRF-1 و NRF-2 وTfam به طور معناداری افزایش یافت (در همه موارد. 001/0P=)

به طور کلی هشت هفته تمرین تناوبی با شدت بالا با تاثیر بر ژن های NRF-1,2 و Tfam بیوژنز میتوکندریایی را در عضلات کند انقباض رت های مبتلا به انفارکتوس میوکارد افزایش می دهد.