اثر سیتاگلیپتین بر سطح سرمی TNF-α، IL-1β و IL-10 در بیماران مبتلا به دیابت ملیتوس نوع 2

دیابت قندی  نوع دو (Type 2 diabetes mellitus, T2DM) یک بیماری التهابی مزمن همراه با تغییرات سیستم ایمنی می باشد. عدم تعادل در سایتوکاین ها نقش مهمی در پاتوژنز T2DM بازی می کند. هدف از این مطالعه بررسی سطح سرمی سایتوکاین های TNF-α، IL-1β و IL-10 و اثر سیتاگلیپتین بر سطح آن ها در بیماران T2DM بود.

 نمونه خون از 60 بیمار T2DM و 30 فرد کنترل جمع آوری شد. بیماران بر اساس درمان به دو گروه 30 نفری دریافت کننده سیتاگلیپتین (mg/day 100) به مدت هشت ماه و غیر دریافت کننده سیتاگلیپتین تقسیم شدند. پس از جداسازی نمونه سرم، سطح TNF-α، IL-1β و IL-10 با استفاده از الایزا اندازه گیری شد.

 سطح سرمی TNF-α در گروه T2DM غیر دریافت کننده سیتاگلیپتین نسبت به گروه کنترل افزایش معناداری نشان داد (002/0=p) سطح TNF-α در گروه دریافت کننده سیتاگلیپتین در مقایسه با گروه غیر دریافت کننده سیتاگلیپتین کاهش معناداری داشت (01/0=p). سطح IL-10 در بیماران غیر دریافت کننده سیتاگلیپتین در مقایسه با گروه کنترل کاهش معناداری داشت (003/0=p). سطح IL-10 در گروه دریافت کننده سیتاگلیپتین در مقایسه با گروه غیر دریافت کننده افزایش معناداری نشان داد (002/0=p). سطح IL-1β در مقایسه بین زیر گروه ها و در مقایسه با گروه کنترل تفاوت معناداری نشان نداد.

 با مصرف سیتاگلیپتین، کاهش سایتوکاین التهابی TNF-α و در مقابل افزایش سایتوکاین مهاری IL-10 در بیماران مشاهده شد. به نظر می رسد سیتاگلیپتین دارای اثرات ضدالتهابی در تنظیم سیستم ایمنی بیماران می باشد.