مفهوم پردازی پدیده سایش از منظر اعضای هیئت علمی دانشگاه های جامع شهر تهران؛ مطالعه ای زمینه ای

هدف پژوهش حاضر مفهوم پردازی پدیده سایش از منظر اعضای هیئت علمی دانشگاه های جامع شهر تهران بود. این پژوهش در سپهر فلسفی تفسیرگرایی با رویکرد کیفی و بر اساس روش پژوهش نظریه مبنایی (با رهیافت ساخت گرایانه چارمز) صورت گرفته است. برای جمع آوری داده ها از اطلاع رسان ها، مصاحبه های عمیق و بدون ساختار مورد استفاده قرار گرفت و انتخاب اطلاع رسان های پژوهش به صورت هدفمند و با استفاده از راهبردهای نمونه گزینی با حداکثر تنوع و نمونه گزینی نظریه ای صورت پذیرفت. اطلاع رسان های پژوهش شامل 32 نفر از اعضای هیئت علمی (استادیار، دانشیار و استاد) دانشگاه های جامع شهر تهران بودند. داده ها در سه مرحله کدگذاری اولیه، کانونی و نظری تحلیل شدند. یافته ها نشان داد که پدیده سایش در آموزش عالی ایران دارای ابعاد کلامی و اجتماعی است. این پدیده به دلیل شرایط سازمانی و فردی ظهور یافته، به واکنش هایی چون اجتناب، تقابل و پذیرش منجر شده است. این واکنش ها تحت تاثیر پاسخگویی مسئولان، تاب آوری افراد در زمینه ساختار و فرهنگ دانشگاهی بروز پیدا کرده و به آسیب پذیری شغلی، فردی، اجتماعی منجر شده اند. ریشه این پدیده را می توان در خانواده، آموزش و پرورش و فرهنگ عمومی جامعه جست وجو کرد. از جمله راهکارهای سیاستی می توان به «تبدیل کردن سایش به گفتمان کلان اجتماعی- ساختاری، توجه به مدیران به عنوان مهم ترین موانع بروز و مواجهه با پدیده و راه اندازی سازوکار فرجام خواهی با قدرت ساختاری» اشاره کرد.