دیالکتیک معماری ایرانی- اسلامی با موضوع آموزش و فضاهای آموزشی

همواره مسئله آموزش، مهم ترین حلقه اتصال دوره های مختلف به یکدیگر بوده است. در حوزه معماری ایران، پیوستگی و تدریجی بودن از مهم ترین ویژگی های آن و موجب تکامل پیوسته این علم تا قبل از دوره معاصر بوده است. آموزش به دلیل نقش بسیار مهمی که در توسعه جوامع بشری دارد از اهمیت بسزایی برخوردار است. از طرفی تحولات زندگی بشر، نهادهای اجتماعی و ازجمله آموزشی را متاثر کرده و فضاهای آموزشی نیز در معرض دگرگونی قرار می گیرند. هدف این پژوهش تبیین نسبت بین معماری و فضاهای آموزشی را درگذر زمان در اسلامی بوده و به این منظور با توجه به اهمیت فضاهای –چارچوب معماری ایرانی آموزشی، این روند و سیر تکوین در فضاهای آموزشی، به عنوان فضاهای معماری که همواره حضوری مهم در معماری ایرانی و اسلامی داشته است پرداخته ایم. این تحقیق با نگاهی پدیدارشناسانه، با مرور ادبیات و مبانی نظری و استخراج مولفه های معماری ایرانی و اسلامی در مدارس و نسبت متقابل آموزش و معماری در این بناها پرداخته است. نسبت بین عملکرد و نمود معماری در فضاهای آموزشی معرفی و جایگاه آن نهایتا تبیین شده است.