تاثیر 4 هفته تمرین هوازی بر شاخص های استرس اکسیداتیو و آنژیوژنز در بافت قلب رت های نر مبتلا به دیابت نوع دو

دیابت نوع دو اثرات اکسیداتیوی و ضد آنژیوژنزی را از طریق مسیرهای مختلف در بافت قلب اعمال می کند. هدف از پژوهش حاضر، بررسی اثر 4 هفته تمرین هوازی بر شاخص های استرس اکسیداتیو و آنژیوژنز در بافت قلب رت های نر مبتلا به دیابت نوع دو بود.

در یک مطالعه تجربی، 30 سر رت نر نژاد ویستار بطور تصادفی به سه گروه دیابتی با تمرین هوازی (10=n) ، گروه کنترل دیابتی (10=n) و گروه کنترل سالم (10=n) تقسیم شدند. القاء دیابت نوع دوم از طریق تزریق درون صفاقی STZ صورت گرفت. پروتکل تمرین هوازی فزاینده شامل 4 هفته، 5 جلسه در هفته دویدن بر روی تریدمیل با سرعت 20 متر بر دقیقه به مدت 60 دقیقه بود. سطوح ROS و NO ، بیان ژن های HIF-1α  و VEGF مورد اندازه گیری قرار گرفتند. از تحلیل واریانس یک طرفه و آزمون تعقیبی بونفرونی جهت تحلیل داده ها استفاده گردید. سطح معنی داری 0/05> p بود.

نتایج نشان داد که دیابت نوع دو موجب افزایش معنی دار سطوح (ROS (p<0/05 و کاهش معنی دار سطوح (NO (p<0/05 و بیان ژن های (HIF-1α (p<0/05 و (VEGF (p<0/05 در مقایسه با گروه کنترل سالم شده است. تمرین هوازی باعث کاهش معنی دار سطوح (ROS (p<0/05 و افزایش معنی دار سطوح (NO (p<0/05 و  افزایش بیان ژن های (HIF-1α  (p<0/05 و (VEGF (p<0/05 در مقایسه با گروه کنترل دیابت شده است.

دیابت نوع دو باعث افزایش فشار اکسیداتیو در بافت قلب می شود و فرایند آنژیوژنز در قلب دیابتی را مختل می کند. به نظر می رسد تمرین هوازی با کاهش ROS، دارای اثر مثبت بر فرایند آنژیوژنز می باشد و می تواند باعث بهبود قلب دیابتی شود.